د وێ رۆژێ دا گەلەك دێ بێژنە من: ‹خودان، خودان! ما مە ب ناڤێ تە پەیاما خودێ نە راگەهاند؟ و ب ناڤێ تە مە ئەجنە نە دەرئێخستن؟ و مە گەلەك حنێر ب ناڤێ تە نەكرن؟›
هیڤی و چاڤەڕێیا من ئەوە كو ئەز د چ تشتی دا نەهێمە شەرمزاركرن، لێ ب هەمی وێرەكی، نوكە ژی وەكو هەر جار، مەزناهیا مەسیحی ب رێكا لەشێ من دیار ببیت، چ ب ژیانا من بیت یان ژی ب مرنا من.
هێشتا ژ وێ زێدەتر، ئەز هەمی تشتان ب زیان ددانم، ل هەمبەری بهاگرانیا بێ سنوور یا نیاسینا مەسیح عیسایێ خودانێ من، ئەوێ ژ پێخەمەت وی من هەمی تشت زیانكرین و ئەز وان تشتان وەكو گلێش دبینم، دا مەسیحی قازانج بكەم
ئەڤ گۆتنە جهێ پشتڕاستیێیە. من دڤێت تۆ ل سەر ڤان تشتان یێ رژد بی، دا ئەوێن باوەری ب خودێ ئینای پویتەی ب كرنا كارێن باش بدەن. ئەو تشت د باش و مفادارن بۆ مرۆڤان.
بەرێ مە ل عیسای بیت، داهێنەر و تەمامكەرێ باوەریا مە، ئەوێ ژ پێخەمەت دلشادیا ل بەر وی هاتیە دانان، خۆ ل بەر خاچێ گرتی و شەرمزاریا وێ ب پشت گوھ ڤە هاڤێتی، ئەڤجا ل رەخێ راستێ یێ تەختێ خودێ روینشتی.