1 خوزی هەوە بێهنا خۆ ل سەر من فرەھ كربا كو ئەز پیچەك بێئاقلانە بئاخڤم! بەلێ، بێهنا خۆ ل من فرەھ بكەن!
عیسای بەرسڤ دا و گۆت: «هەی نفشێ بێباوەر و خوار، تا كەنگی دێ د ناڤ هەوە دا مینم؟ تا كەنگی دێ بێهنا خۆ ل هەوە فرەھ كەم؟ وی بیننە نك من ل ڤێرێ.»
دەمێ پاولۆس دا دەست ب ئاخفتنێ كەت، گالیونی گۆتە جوهیان: «گەلی جوهیان، ئەگەر بابەت گونەھ یان تاوانەك با، دا ئەگەر هەبیت كو ئەز بێهنا خۆ ل هەوە فرەھ كەم.
پاولۆسی گۆت: «چ كورت یان درێژ، ئەز هیڤی ژ خودێ دكەم، نە ب تنێ تۆ، لێ هەمیێن ئەڤرۆ من دبهیسن، وەكو من لێ بهێن، ژبلی ڤان قەیدان!»
بەلێ، چنكو مادەم خودێ ب ئاقلمەندیا خۆ نەهێلا كو جیهان ب ئاقلمەندیا خۆ وی بنیاسیت، جهێ دلخۆشیا خودێ بوو كو وان یێن باوەریێ دئینن قورتال بكەت، ب وێ مزگینیێ یا خەلكەكی ددیت كو بێئاقلیە.
بلا كەس خۆ نەخاپینیت. ئەگەر ئێك ژ هەوە هزر دكەت، كو ئەو ل دویڤ پیڤەرێن ڤێ جیهانێ ئاقلمەندە، بلا بێئاقل ببیت، دا ببیتە ئاقلمەند.
ئەم ژ بەر مەسیحی د بێئاقلین، لێ هوین د ئێكبوونا ل گەل مەسیحی دا د ئاقلمەندن. ئەم د بێهێزین، لێ هوین بهێزن. هوین د بەڕێزن، لێ ئەم د بێڕێزین.
هوین نوكە یێن تێر بووین! نوكە یێن دەولەمەند بووین! بێی مە یێ پاشایەتیێ دكەن! خوزی هوین ب راستی ببانە پاشا، دا مە ژی ل گەل هەوە پاشایەتی كربا!
هوین د ئاقلمەندن! لەوما هوین ب دلخۆشی بێهنا خۆ ل بێئاقلان فرەھ دكەن.
ئەز ب شەرمی ڤە دانپێدانێ دكەم كو بۆ كرنا ڤان تشتان ئەم د لاواز بووین! لێ ئەگەر ئێك بوێریت د تشتەكی دا شانازیێ ب خۆ ببەت (ئەز ب بێئاقلی دبێژم): ئەز ژی دوێرم شانازیێ ب خۆ ببەم.
چنكو ئەگەر ئێك بهێتە نك هەوە و عیسایەكێ دی رابگەهینیت، ژبلی وی یێ مە راگەهاندی، یان گیانەكێ دی وەرگرن، ژبلی گیانێ پیرۆز یێ هەوە وەرگرتی، یان مزگینیەكا دی قەبیل بكەن، ژبلی وێ یا هەوە قەبیل كری، هوین باش بێهنا خۆ ل وی فرەھ دكەن!
من خۆ بێئاقل كر، لێ هەوە ئەز نەچار كرم. پێدڤی بوو ئەز ژ لایێ هەوە ڤە بهێمە پەسەندكرن، چنكو ئەز چ ژ ‹هنارتیێن بژارە› كێمتر نینم، هەر چەندە ئەز چ نینم.
ئەگەر ئاقلێ مە یێ تێكچووی بیت، ئەڤە ئەو بۆ خودێیە، ئەگەر ئاقلێ مە یێ دروست بیت ژی، ئەڤە ئەو بۆ هەوەیە.
ئەو دشێت ب نەرمی سەرەدەریێ ل گەل نەزان و ڤاڕێبوویان بكەت، چنكو ئەو ب خۆ ژی بندەستێ لاوازیێیە.