3 دەمێ خەلك دبێژن: «ئاشتی و تەناهیە»، هنگی وێران دێ ژ نشكەكێ ڤە ب سەر وان دا هێت، هەروەكو ژان دهێنە دووگیانەكێ، ئەڤجا ئەو نەشێن ژێ بڕەڤن.
هەی مارێن تێژكێن كۆرەماران، دێ چەوا ژ سزایێ دۆزەخێ رەڤن؟
دەمێ ژنك دكەڤیتە بەر زاڕۆكبوونێ، تەنگاڤ دبیت، چنكو دەمێ وێ هات. لێ دەمێ وێ زاڕۆك بوو، ئێدی ژ بەر شادیێ، تەنگاڤی ناهێتە بیرا وێ، چنكو مرۆڤەك هاتە جیهانێ.
‹بەرێ خۆ بدەنێ، گەلی تڕانەكەران! بگوهشن و بنبڕ ببن، چنكو ئەز دێ ل سەردەمێ هەوە كارەكی كەم، كو ئەگەر ئێك بۆ هەوە بەحس بكەت، هوین ئێكجار باوەر نەكەن!›»
سزایێ وان دێ وێرانبوونا هەتا هەتایی بیت، دویر ژ رویێ خودانی و ژ مەزناهیا هێزا وی.
نك جڤاكا نەخریێن تۆماركری د ئەسمانان دا، نك خودێ، دادوەرێ هەمیان، نك گیانێ راستدارێن هاتینە كاملكرن،
ئەگەر ئەم قورتالبوونەكا هندە مەزن پشت گوھ ڤە بهاڤێژین، دێ مە چ رێكا رەڤێ هەبیت؟ ئەڤ قورتالبوونە ل دەستپێكێ ب رێكا خودانی هاتیە راگەهاندن، پاشی ژ لایێ وان ڤە یێن بهیستی بۆ مە هاتیە سەلماندن،
چنكو ئەگەر خودێ دلۆڤانی ب وان فریشتەیان نەبربیت یێن گونەھ كرین، لێ هاڤێتبنە د دۆزەخێ دا، كو ئەو د كویراتیا تاریاتیێ دا بۆ رۆژا دادكرنێ د زنجیركری بن