7 هەمی خەمێن خۆ بهاڤێژنە سەر وی، چنكو ئەو پویتەی ب هەوە ددەت.
ما كی ژ هەوە ب خەمخوارنێ دشێت دەمژمێرەكا ب تنێ ل سەر ژیێ خۆ زێدە بكەت؟
هەروەسا بۆچی ژ بەر جلكان هوین خەمان دخۆن؟ بەرێ خۆ بدەنە سیسنێن ئاقاری چەوا وەرارێ دكەن، نە خۆ دوەستینن و نە رستنێ دكەن،
ئەڤجا خەمێ نەخۆن و بێژن: ‹ئەم دێ چ خۆین؟› یان ‹ئەم دێ چ ڤەخۆین؟› یان ‹ئەم دێ چ كەینە بەر خۆ؟›.
عیسای ژی ل پاشیا بەلەمێ سەرێ خۆ ل سەر بالیفكێ دانابوو و نڤستبوو، ئینا هشیار كر و گۆتنێ: «مامۆستا، ما دلێ تە ب مە ڤە نینە كو ئەم ژ ناڤ بچین؟»
پاشی گۆتە شاگردێن خۆ: «ژ بەر ڤی ئەگەری ئەز دبێژمە هەوە: خەما ژیانا خۆ هەلنەگرن كا دێ چ خۆن، یان لەشێ خۆ كا دێ چ كەنە بەر خۆ،
ئەگەر هوین نەشێن كارەكێ هۆسا یێ بچویك بكەن، بۆچی هوین خەمێ ژ یێن مایی دخۆن؟
ئەو دڕەڤیت، چنكو ئەو ب كرێ هاتیە گرتن و خەما پەزی ناخۆت.
ژ بەر چ تشتی نیگەران نەبن، لێ دەربارەی هەمی تشتان ب نڤێژ و هیڤیخوازیێ ل گەل سوپاسیكرنێ، داخوازێن خۆ ئاراستەی خودێ بكەن.