7 یێن شاهدەییێ ددەن سێنە:
هێشتا ئەو دئاخفت، وەسا چێبوو عەورەكێ رۆناهیدار سیبەر ل وان كر و دەنگەك ژ عەوری هات و گۆت: «ئەڤەیە كوڕێ من یێ خۆشتڤی، ئەوێ دلێ من پێ خۆش بووی، گوهێ خۆ بدەنێ!»
ئەگەر گوهێ خۆ نەدا تە، كەسەكی یان دوویان ل گەل خۆ ببە، دا ‹هەر تاوانەك ب دەڤێ دوو یان سێ شاهدان بهێتە سەلماندن.›
ئەڤجا هەڕن و هەمی مللەتان بكەنە شاگرد، كو وان ب ناڤێ باب و كوڕ و گیانێ پیرۆز تافیر بكەن
ل دەستپێكێ پەیڤ هەبوو. پەیڤ ل گەل خودێ بوو و پەیڤ خودێ بوو.
ئەز و باب ئێكین.»
باب، ناڤێ خۆ مەزن بكە!» پاشی دەنگەكی ژ ئەسمانی بەرسڤ دا: «من یێ مەزن كری و دێ هێشتا مەزن كەم.»
ئەو ژی گیانێ راستیێیە، یێ كو جیهان نەشێت وی قەبیل بكەت، چنكو جیهان نە وی دبینیت، نە ژی دنیاسیت. لێ هوین وی دنیاسن، چنكو ل گەل هەوە یێ بنەجهە و دێ د ناڤ هەوە دا بیت.
دەمێ ئەو هاریكار دهێت، یێ ئەز دێ ژ نك بابی بۆ هەوە هنێرم، گیانێ راستیێ، ئەوێ ژ نك بابی دەردكەڤیت، دێ بۆ من شاهدەییێ دەت.
چنكو هەروەكو بابی ژیان د خۆ دا هەی، وی دایە كوڕی ژی كو ژیان د خۆ دا هەبیت.
ئەز شاهدەییێ بۆ خۆ ددەم و ئەو بابێ ئەز هنارتیم ژی شاهدەییێ بۆ من ددەت.»
عیسای بەرسڤ دا: «ئەگەر ئەز خۆ مەزن بكەم، مەزناهیا من یا بێ بهایە. بابێ من ئەوێ هوین دبێژن: ‹ئەو خودایێ مەیە،› ئەوە من مەزن دكەت.
ئەڤجا عیسا بۆ دەستێ راستێ یێ خودێ هاتە بلندكرن و سۆز كو گیانێ پیرۆزە ژ بابی وەرگرت و ئەو سۆزا دایێ ئەڤا نوكە هوین دبینن و دبهیسن، ئەوا ب سەر مە دا رشتی.
و ئەم شاهدەییێ ل سەر ڤێ چەندێ ددەین، هەروەسا گیانێ پیرۆز ژی یێ كو خودێ دایە وان كەسێن گوهداریا وی دكەن شاهدەییێ ددەت.»
كەرەما خودان عیسایێ مەسیح و حەزژێكرنا خودێ و هەڤپشكیا گیانێ پیرۆز ل گەل هەوە هەمیان بن.
ئەوێ كو ل دەستپێكێ هەبوو، ئەوێ مە بهیستی، ئەوێ مە ب چاڤێن خۆ دیتی، ئەوێ مە لێ نێڕی و مە دەستێ خۆ كریێ، ئەوە یا ئەم بۆ هەوە رادگەهینین كو پەیڤا ژیانێیە.
ئەڤەیە ئەوێ ب ئاڤێ و خوینێ هاتی، عیسایێ مەسیح. نە ب ئاڤێ ب تنێ، لێ ب ئاڤێ و خوینێ یێ هاتی. گیانێ پیرۆزە یێ شاهدەییێ ددەت ژی، چنكو گیانێ پیرۆز راستیە.
گیان و ئاڤ و خوین. ئەڤ هەر سێیە هەمان شاهدەیی ددەن.
ب كوركەكێ د خوینێ هەلاندی یێ راپێچای بوو و ب ‹پەیڤا خودێ› هاتیە بناڤكرن.
