1 ئەوێ كو ل دەستپێكێ هەبوو، ئەوێ مە بهیستی، ئەوێ مە ب چاڤێن خۆ دیتی، ئەوێ مە لێ نێڕی و مە دەستێ خۆ كریێ، ئەوە یا ئەم بۆ هەوە رادگەهینین كو پەیڤا ژیانێیە.
هەروەكو ژ لایێ ئەوێن ل دەستپێكێ ب چاڤێن خۆ دیتی و بووینە خزمەتكارێن پەیڤێ، بۆ مە هاتیە راگەهاندن،
بەرێ خۆ بدەنە دەست و پێیێن من، ئەڤە ئەز ب خۆمە. دەست بكەنە من و ببینن، چنكو گیانی گۆشت و هەستی نینن، وەكو هوین دبینن من یێن هەین.»
یێ كو ئەڤە دیتی، وی شاهدەیی دایە، (شاهدەییا وی ژی یا دروستە و ئەو دزانیت كو ئەو یێ راستیێ دبێژیت،) دا هوین ژی باوەریێ بینن.
پاشی گۆتە توماسی: «تبلا خۆ بینە ڤێرێ و بەرێ خۆ بدە دەستێن من و دەستێ خۆ بینە و بكە د كێلەكا من را و یێ بێباوەر نەبە، لێ یێ ب باوەر بە.»
چنكو هەروەكو بابی ژیان د خۆ دا هەی، وی دایە كوڕی ژی كو ژیان د خۆ دا هەبیت.
عیسای گۆتە وان: «ب راستی ب راستی دبێژمە هەوە: بەری ئیبراهیم ببیت، ئەز هەمە.»
پشتی وی ئازار كێشاین، ئەوی ب گەلەك بەلگەیان خۆ نیشا وان دا كو یێ ساخە. بۆ ماوێ چل رۆژان بۆ وان دیار بوو و دەربارەی پاشایەتیا خودێ ئاخفت.
چنكو ئەم نەشێین ئەو تشتێن مە دیتین و گوھ لێ بووین نەبێژین.»
ئەگەر ئەم قورتالبوونەكا هندە مەزن پشت گوھ ڤە بهاڤێژین، دێ مە چ رێكا رەڤێ هەبیت؟ ئەڤ قورتالبوونە ل دەستپێكێ ب رێكا خودانی هاتیە راگەهاندن، پاشی ژ لایێ وان ڤە یێن بهیستی بۆ مە هاتیە سەلماندن،
مە دیتیە و ئەم شاهدەییێ ددەین كو بابی كوڕێ خۆ هنارت دا ببیتە قورتالكەرێ جیهانێ.
یێن شاهدەییێ ددەن سێنە:
وی دگۆت: «تشتێ تۆ دبینی د پەرتووكەكێ دا بنڤیسە و بۆ هەر حەفت جڤاكان بهنێرە: بۆ ئەفەسۆسێ و بۆ سمیرنایێ و بۆ پەرگامایێ و بۆ تیاتیرایێ و بۆ ساردیسێ و بۆ فیلادەلفیایێ و بۆ لاودیكیایێ.»
خودان خودێ دبێژیت: «ئەز ئەلفا و ئۆمێگامە، ئەوێ هەی و ئەوێ هەبوو و ئەوێ دێ هێت، هێزدارێ هەر تشتی.»
ب كوركەكێ د خوینێ هەلاندی یێ راپێچای بوو و ب ‹پەیڤا خودێ› هاتیە بناڤكرن.
«بۆ فریشتەیێ جڤاكا باوەرداران ل سمیرنایێ بنڤیسە: ‹ئەوێ ئێكێ و دویماهیێ، ئەوێ مری و زیندی بووی، ڤان تشتان دبێژیت: