11 इंदरा मूय बंद कोरनो जुवे, ये माणसे भुंडली कोमायीन कोरता गलत वाते सिकाळीन घोर ने घोर बिगाड देतला छे.
“हे दोगावा शास्त्री एने फरुशी, तुमरे पोर हाय तुमु माणसोन कोरता सोरगोन राजोन झोपलू बोंद कोरतेला नीती खुद मा जाणेन नी कोरतेला एने तीनामा जे जाणेन कोरतेला तीनु काजे जाणे नी देतला.”
एने तीनु काजे एने तीना काजे काहीन एने पुछनेन हिंमत नि कोऱ्या.
दाहळक्या जे नि गुवाव्या होय एने नि गाडरान मालिक होय, लेंड्याक आवतेलु देखीन गाडरा काजे छुळीन दोवळी पोळतेलु छे; एने लेंड्या तीनु काजे धोरतेला एने वेरा वेर कोर देतलो छे.
आमु काजे मालूम छे कि शास्त्रनियम जो काय कोये चो, तीनु काजे कोये जे शास्त्रनियमोन अधीन छे; इनान कोरता कि हर एक मूय बोंद कोराय जाय एने आखो जोग परमेश्वरोन दोंडोन लायक होये.
ओगर मसिहन खोराइ मारेमा छे कि अखाया देसोमा कुदू इनी मोटायकी काजे नी रुके.
एरे पुठी होई घोर-घोर फिरीन उजगाय बोन गोयली छे, एने निस्तु उजगाय नि पुन बकबक करती रोयतली एने दिसरा कामोमा हात बी नी नाखतली एने रिकामा वाते बुलतली छे.
ओगर काहनली रोंडायलीन पुऱ्या या सोगायता होय ती होया पेहेल आपने घोरल्यान साथे भोक्तीन तोसा रोयने जुवे, एने तेरा आसी बासा आखा काजे हर एक काजे तिंदरू होक आपने सिक, काहाकि यो परमेश्वर काजे गोवतेलो छे.
एने हीनु माणसोन उदळूत लोळाय, होयतेली छे, एने होया खोरली वातोन गोथा ओलोग होय गोयला छे.
जो यो कोयीन कि जीव उठनो होय गोयलो छे खोरलासी भोटकी गोयला छे, एने कोतरा विस्वास्या काजे उलटा पुलटा कोर देतला छे.
इनूमा गोथा होया आवसे छे जे घोरमा मोनोन भोराय जातला छे एने हीनु गरीब बायरा काजे तंबूमा कोर लेतला छे जी पापे मा दाबायली एने हर भातीन भुंडली मोर्जीन ताबामा छे.
काहाकि पुढारी काजे परमेश्वरोन भंडारी होयनेन वजा निरदोष होयनो जुवे, नि जिद्दी, नि रीसावू, नि मोंदळ्यु, नि लोळाय कोरणे वावु, एने भुंडला कोमायीन लालच्यु नि रोयनो जुवे.
एने चू भुरसा वावु एने वचन पर जू धर्मान प्रचारोन अनसारे वातळू रोये कि खोरली शिक्षान प्रचार आप सोके एने दुष्मोनोन मूय बी बंद कोर सोके.
कहानास झुटा काजे एक दुय कावार सोमजाडीन तीनासी ओलोग रोयजू.