11 एने आखा सोरग दूत तिना सिहासन एने पुढाऱ्या एने चारू जोनावरोन चारू धोळे उबरोयला छे, ओवतेन चे सिहासनोन सामने उबळा पोळ्या एने परमेश्वर काजे नोमोन कोरीन कोयु,
तेत्यार येसु तीना काजे कोयू, “हे भुतडा नांबे होय जा, काहाकि लिखलो छे, तू प्रभू आपना परमेश्वर काजे नमस्कार कोर, एने निस्तु तेरीत आराधना कोर.”
कि आखा माणसे जोसो बासोन मान राखतला छे तोसोच पुऱ्यान बी मान राखू. जू पुऱ्यान मान नि कोरे, चू बासोन जू तीनाक मुकललु छे, मान नि राखतलु.
एने जेतार चू पेहेला काजे जोगोमा पोछु लावे ती, कोये, “परमेश्वरोन आखा सोरग दूत तीनाक नोमोन कोरे.”
तेत्यार चोवीस पुढाऱ्या जे तिंदरा परमेश्वरोन सामने आपना-आपना सिहासन पोर बोसला होता, उबळा पोळीन परमेश्वर काजे नोमोन कोरीन,
हे प्रभू, कून तुसे काजे नि बिहे एने तारा नावोन महिमा नि कोर? काहाकि निस्तु तूत चुखलु छे आखा जात्या उठीन तेरे ओगोव नोमोन कोरसे, काहाकि तारा नियावोन काम आव लागलो छे.
बाकीन चू मेसे काजे कोयू, “देख, ओसू मा कोरे; काहाकि मे तारा, एने तारा भाशोन भविष्य कोरता, एने इना किताबोन वातोन मानने वावान साते दास छे परमेश्वर काजे नोमोन कोर.”
तेत्यार चोवीस प्राचीन सिहासन पोर बोसने वावान ओगोव पोड जासे, एने चू जू कायम जीवतलु छे नोमोन कोरसे; एने चे आपना-आपना मुकुट सिहासनोन ओगोव यो कोयता जायीन मेक देसे,
तीना सिहासनोन चारू धोळे चोवीस सिहासन छे; एने तिना सिहासन पोर चोवीस जूनला धोव्वा डोगला पेहेरला बोस रोया, एने तिंदरा मुंडका पोर सोनान मुकुट छे.
एने तिना सिहासनोन सामने माणू बिलोराण तोसो आरसा तोसो दोरीयु छे, सिहासनोन इचमा एने सिहासनोन चारू धोळे चार जोनावरे छे, तिंदरे ओगोव पोछोव डूवात डूवा छे.
चारू जोनावरोन छोव-छोव पाखळा छे, एने चारू धोळे एने माहिय डूवात डूवा छे; एने चे रात दाहळू बिना आराम कोरे यो कोयता रोयतला, “चुखलो, चुखला, चुखला प्रभू परमेश्वर, आखा गोथू ताकत वावू, जू होतु एने जू छे एने जु आवने वावू छे.”