2 मे नोजोर नाख्यू, एने देख्यू, कि एक धोव्वु घुल्लू छे, एने तेरे पोर बोसलु धोंदली लीन; एने तीनाक एक मुकुट आपाय गोयू, एने चू जय कोरतेलू निकव्यू कि एने बी जय हासील कोरे.
येसु तिंदरेनचा आवीन कोयू, “सोरग एने कोवीन आखो होक मेसेक आपाय गोयलो छे.
काहाकि जेतार तोक चू आपना दुष्मोन काजे आपना पायो तोवे नि लावे तेत्यार तोक तेरो राज कोरनो जोरुरी छे.
तेत्यार सातवू सोरग दूत फेपाऱ्यो फुक्यू, ती सोरगोमा एरा बारामा मोटला-मोटला बुले होयने बाज गोया, “जोगोन राज आमरा प्रभून एने हेरा मसिह होय गोयो, एने चू कायम राज कोरसे.”
दिसरा जाती रीस कोऱ्या, बाकीन तारी रीस आव लागी एने ची टेम आव लागली छे कि मोरलान नियाव कोराय जाय, एने तेरा दास भविष्य कोरता एने चुखला माणसो काजे एने तीनु नानला मोटला काजे जे मारा नावोसी बिहीतेला बोदलु लेवाय जाय, एने कोवीक बिगडने वावाक नाश कोराय जाय.”
मे नोजोर नाख्यू एने देखू, एक विजावो वादवो छे, एने तिना वादवा पोर माणसोन पुऱ्या सारखो एने बोस रोयू, जेरा मुंडका पोर सोनान मुकुट एने हातोमा धार वावू दातवु छे.
तेत्यार मे आगठो मेवायलो काचो सारखो एक दोरीयु देख्यू; एने जे माणसे तिना चिल्ला पोर एने तेरी मूर्ती पोर एने तेरे नावोन आकळा पोर जीत गोयला होता, तीनुक तिना आरसीन दोरीयान साते परमेश्वरोन फेपाऱ्या काजे लीन उबरोयलु देख्यू.
चे गाडरा पुठी लोळायसे, एने गाडरो तिंदरे पुठी जय हासील कोरसे, काहाकि चू प्रभून प्रभू एने राजान राजा छे, एने जे बुलावला एने नेवाळला एने विस्वासी छे, चे तेरे पुठी छे; चे बी जय हासील कोरसे.
सोरगोन सेना धोव्वा घुल्ला पोर बोस रोयी एने धोव्वा एने चुखला मलमल पेहेरला तेरे पोछोव-पोछोव छे.
जो जय हासील कोरे, मे तीनाक मारे पुठी मारा सिहासन पोर बोसाळीस, जोसू मे बी जय हासील कोरीन मारा बासो पुठी तेरा सिहासन पोर बोठ गोयू.
तीनु टीड्यान आकार लोळायनेन कोरीन तीयार कोरला घुल्ला सारखो होतो, एने हिंदरा मुंडका पोर माणू सोनान मुकुट होता; एने तिंदरा मुये माणसो सारखा होता.