1 पोछु मे नोवलो सोरोग एने नोवली कोव काजे देख्यू, काहाकि पेहलो वादवो एने पेहली कोव जात रोयली होती, एने दोरीया बी नि रोया.
जोग खुद नाशोन बंधनमा गुलामोमा गोथो छुटकारू लीन परमेश्वरोन पुऱ्यान महिमान स्वतंत्रता हासील कोरसे.
बाकीन प्रभून दाहळू चुटान सारखो आवी जासे, तिने दाहळे सोरगोमा मोटलो आवाज बुलोसी जातु रोयसे एने कोवी जाताच ताती होयीन पीगवी जासे एने कोवी एने तिना पोरला कामे बी बोवी जासे.
बाकीन तेरा वायदान लारे आमुक एक नोवलो सोरग एने नोवली कोवीन आस देखसु जीनामा धोरमी वास कोरसे.
तेत्यार मे एक चिल्ला काजे दोरीयामा गोथो निकवतेलु देख्यू, जेरा दोस सिंगळा एने सात मुंडका होता तेरा सिंगडापोर दोस राजमुगुट, एने तेरा मुंडका पोर परमेश्वरोन बुराईन नावोसी लिखलो होतो.
एने मे एक मोटलु धोव्वु सिहासन एने तिना काजे, यु तिना पोर बोस रोयू, हेरे सामने सी कोवी एने वादवो वाटाय गोया, एने हिंदरेन कोरता जागा नि जोडी.
जू सिहासन पोर बोसलु होतु, चू कोयू, “देख, मे आखो काय नोवलो कोर दोम” पोछु चू कोयू, “लिख ले, काहाकि यो वचन भुरसान लायक एने खोरलो छे.”
वादवो असो सोरकी गोयो जोसो चिट्ठी गुंडावनेसी सोरकी जातलो छे, एने होर एक बोयडा, एने टापू हिंदरा-हिंदरा जागामा गोथा टोव गोया.