11 पोछु मे सोरगोन राज उगाडलु देख्यू, एने देख्यू कि एक धोव्वु घुल्लु छे; एने तिना पोर एने तेरे पोर बोस रोयलू छे, जू भुरसान लायक एने खोरलू कोवायतलु छे एने चू धोरमोन पुठी नियाव एने लोळायी कोरतेलू छे.
एने तीना काजे कोयू, “मे तुसे काजे छाचलीन-छाचलीन कोयो कि तुमु सोरग काजे उगळलो, एने परमेश्वरोन सोरग दूतो काजे माणसोन पुऱ्या पोर उतरतेलो एने उपोर जातलो देखसु.”
येसु तीनु काजे कोयू, “वाट एने खोरलु एने जीवन मेत छे; बिना मारे विगुर कुदू बासोनचा नि पुग सोकतलु.
एने येसु मसिह जुव गोथो जू भुरसान योग्य गोवा एने मोरलामा गोथू जीव उठने वावामा पेहेलुत एने धोरतीन राजान हाकिम छे, तुमुक अनुग्रह एने शांती जोळती रोये. चू आमरे पुठी मोंग कोरतेलू, एने चू आपना लुयोन लारे पापोसी छुळावतलो छे,
तेत्यार परमेश्वरोन यो मंदीर सोरगमा छे, उगळी गोयो, एने तेरा मंदीरमा तेरी वायदान संदूक देखाय पोळ्यो; एने वीजव्या एने बुल एने गाजनो एने भूकंपो होयो एने मोटला गारा पोळ्या.
तेत्यार मे तिना जोनावरे एने कोवीन राजान एने तेरी सेनान एने तिना घुल्ला पोर बोसने वावा एने तिंदरी सेनासी लोळायने वावा एखठा देख्यू.
रोयला माणसे तिना घुल्ला पोर बोसने वावान तोलवार सी, जी हेरा मुयोसी निकवती होती, माराय गोया; एने आखा चिल्ला तेरा माणसोसी आफराय गोया.
लौदीकियान मंडव्यान दूतो काजे यो लिख, “जो आमेन एने भुरसान लायक एने खोरलो गोवा छे, एने परमेश्वरोन कोवीन खास वोजा छे, चू यो कोये कि
फिलादिलफियान मंडव्यान दूतो काजे यो लिख, “जे चुखला एने खोरला छे, एने जे दाऊदन कुच्या राखतलु छे, जेरा उगळला काजे कुदु बोंद नी कोर सोके एने बोंद कोरला काजे कुदू उगाळी नी सोकतो चू यो कोये कि,
इनी वातोन ओवतेन जेतार मे नोजोर नाख्यू ती काय देख्यू कि सोरगोमा एक झोपलू उगेडलु छे, एने जीनाक मे पेहेला फेपाऱ्यान बुल सी आपने पुठी वात कोरतेलू सोमवलू होतु, चू कोये, “न्या उपोर आव लाग; एने मे चे वाते तुसेक देखाळीस, जेरो इनी वातोन ओवतेन पुरो होयनो जोरुरी छे.”
मे नोजोर नाख्यू, एने देख्यू, कि एक धोव्वु घुल्लू छे, एने तेरे पोर बोसलु धोंदली लीन; एने तीनाक एक मुकुट आपाय गोयू, एने चू जय कोरतेलू निकव्यू कि एने बी जय हासील कोरे.