2 एने सोरगसी मेसेक एक ओसू बुल सोमवाय गोयू जू पाणी घोणा सोवटा गारान एने मोटला गाजने सारखू बुल होतु, एने जू बुल होतु, एने जू बुल मे सोमव्यू चू ओसू होतु माणू विना वाजाडने वावू विना वाजाड रोया.
ओगर मे माणसो पुठी सोरग दूतोन बुली बुलो एने मोंग नी कोरो, ती ठन-ठन वाजणे वावो पीतवो, एने झनझन वाजणे वावी झांज छे.
मे प्रभून दाहळे आत्मामा आव गोयू एने मार पोछोव फेपाऱ्यो सारखो मोटूत शब्द जो कोयतेला सोमव्यू.
तेरा पाय वारला पितोवोन सारखा होता, जोसो कि चुलामा तातो कोरला सारखो, एने तेरु बुल जादा पाणीन बुलोन सारखो होतो.
तेत्यार हिनु काजे सोरगोमा गोथू एक मोटलु बुल सोमवाय पोळ्यु, “न्या उपोर आवू” यो सोमवीन चे वादवा पोर बोसीन आपना दुष्मोन काजे देखता-देखता सोरग पोर चोळ गोया.
तेत्यार सातवू सोरग दूत फेपाऱ्यो फुक्यू, ती सोरगोमा एरा बारामा मोटला-मोटला बुले होयने बाज गोया, “जोगोन राज आमरा प्रभून एने हेरा मसिह होय गोयो, एने चू कायम राज कोरसे.”
तेत्यार मे आगठो मेवायलो काचो सारखो एक दोरीयु देख्यू; एने जे माणसे तिना चिल्ला पोर एने तेरी मूर्ती पोर एने तेरे नावोन आकळा पोर जीत गोयला होता, तीनुक तिना आरसीन दोरीयान साते परमेश्वरोन फेपाऱ्या काजे लीन उबरोयलु देख्यू.
वीना वाजाडणे वावा, एने गीत गावणे वावा, एने पावी वावां एने फेपाऱ्या फुकने वावान बुल पोछु कोबी सोमवाय नि पोळे; एने काहना उगमोन काहनुस कारागीर बी पोछु कोबी तुसे काजे नि जोळे; एने घट्टीन चालनेन आवाज कोबी तारेमा सोमवाय नी पोळे;
तेत्यार चू किताब ली लेदू, ती ते चार जोनावरे एने चोवीस पुढाऱ्या तिना गाडरा ओगोव पोड गोया, तीनामा गोथा होर एकोन हातमा फेपाऱ्या एने धुप, जो चुखला माणसोन प्रार्थना छे, एने भोरलो सोनान वाटका होता.
पोछु मे देख्यू कि गाडरो सात सिक्का माहीन एक काजे उगाळ्यु; एने तीनु चार जोनावरो माईन एकान गाजला सारखो बुल सोमव्यू, “आवू.”
पेहेलु सोरग दूत फेपाऱ्यो फुक्यू, एने लुयसी मेवायला गारा एने आगठो पोयदा होयो, एने कोवी पोर नाखाय गोयो; एने कोवोन एक तिहाई धोप गोयी, एने झाडोन एक तिहाई धोप गोयी, एने आखो निव्वू चारू बी धोप गोयू.