17 तेत्यार मे तीनाक देख्यू ती तेरा पाय पोर मोरलू ओसू पोड गोयू, तेरा मुयो पोर आपनु जेवळ्या हात मेकीन कोयू, “मा बिहे; मे पेहेलु एने आखरी एने जीवतलु छे.”
तेत्यार येसु तिंदरे साते तेतारुत वाते कोऱ्यु एने कोयू, “हिंमत धोरू! मे छे, बिहू मा.”
तेरा बिकसी राखवाव्या काप उठ्या, आखा मोरलान तोसा होय गोया.
सोरग दूत बायरा काजे कोयू, “मा बिहू, मे जानतलु कि तुमु येसु काजे जिनाक ख्रुस पोर चोळावला होता हेरने बाज रोया.
तेरा चेला माहीन एक जिना पोर येसु मोंग कोरतु होतु, येसुन छाती भूनी वाकू वोवीन बोस रोयू होतु.
पतरस पोछु फिरीन तिना चेला काजे पोछोव आवतेलु देख्यू, जेरपोर येसु मोंग कोरतू होतु, एने जू खाणेन टेमे तेरी छाती भूनी वाकीन पुछ्लू होतु, “हे प्रभू, तुसेक धोरावने वावू कून छे?”
“जो काय तू देखतलु छे तीना किताबमा लिखीन सात मंडव्या काजे मुकली दे, मतलब इफिस, स्मुरना, पीरगमून, थुआतीरा, एने सर्दीस, एने फिलादिलफिया, एने लौदीकिया काजे.”
योहान जू गोथो आसियान सात मंडव्यान नाव, तेरेनचा गोथु दया एने शांती जुळे, जू छे एने जू होतो एने जू आवने वावू छे; एने तीनु सात आत्मा जुव गोथो जो हेरा सिहासनोन ओगोव छे,
प्रभू परमेश्वर जो छे जो होतो एने जो आपने वावो छे, जू आखा गोथू ताकत वावु छे, जो कोयतलु “मेत सुरवात एने आखरी छे.”
स्मुरना मंडव्यान दूतो काजे यो लिख, “जो पेहेलू एने आखरी छे, जो मोर गोयलु होतु एने हिमी जीवतू होय गोयलो छे, चू यो कोये कि,
मे अल्फा एने ओमेगा, पेहेलु एने आखरी छे.”