6 तेत्यार फरुशी बारथे जायीन तेत्यारुत हेरोदीया साते तेरे खिलापमा वात कोरणे बाज गोया कि इना काजे कोसा सारजे.
तेत्यार फरुशी बारथे जायीन तेरा खिलापमा एकी कोऱ्या कि तीनाक काहना रितीसी मारजे.
ओवतेन चे आपना चेलानुक हेरोदोन हाते येसुनचा यो कोयने मुकल्या कि, “हे गुरु, आमु जानतेला कि तू खोरलु छे, एने परमेश्वरोन वात खोरला रितीसी सीखाळतलु, एने कुदान पोरवा नी कोरतेलू, काहाकि तू माणसोन मूय देखीन वाते नी कोरतेलू.”
तेत्यार चे येसु काजे वातोमा फोसाळनेन कोरता काहणास फरुशी एने हेरोदिया काजे तेरेनचा मूकल्या.
एने चू तीनु काजे जोताळ्यु, “देखू, फरुशीन खमीर एने हेरोदोन खमीरसी हुशारीमा रोवू.”
एने प्रधान पुजारू एने शास्त्री इनी वातोन हेरेमा होता कि तीनाक कोसा मारजे, बाकीन चे माणसो काजे बिहता होता.
बाकीन चे घोणा रीसवायीन आपोसमा विचार कोरणे बाज गोया कि आपु येसु साते काय कोरजे?
आखरी तिने दाहळे गोथा तीनाक मारनेन छोमचू कोरणे बाज गोया.
तुत पवित्र आत्मान लारे आपना सेवक आमरू बास दाऊदन मुखोसी कोयलु, दिसरा जातीन माणसे काहा बडबडकोर रोया?”