3 येसु सुकाला हातोवावा माणसो काजे कोयू, “इचमा उबरोयजा.”
चा एक माणूस होतु, जेरु हात सुकलु होतु, चे येसु पोर गुणू लागाळनेन कोरता तीनाक पुछ्या “काय शब्बाथोन दाहळे वारू कोरनो खोरलो छे.”
एने चे तीना पोर गुणू लागाळनेन कोरता तेरे पोर डाव धोर रोया होता कि देखता, यु शब्बाथोन दाहळे तीना काजे वारू कोरतेलु कि नी.
एने तीनु काजे कोयू, “काय शब्बाथोन दाहळे वारू कोरनो वारू छे कि बुरो कोरनो, जीवो काजे वाचाडनो कि मारनो?” बाकीन चे हुगा रोया.
बाकीन चु तिंदरू विचार जानतू होतु; इनान कोरता चू सुकला हातोवावा माणसो काजे कोयू, “उठ इचमा उबरोयजा” चू उठीन उबरोय गोयू.
जू मेसेक मुकललू छे, आमु तेरा काम दिसू दिसुत कोरनो जोरुरी छे; ची रात आवने वावी जीनामा कुदू काम नि कोर सोकतलू.
इनान कोरता हे मारा मोंगावा भाशो, पाका एने जागेत रोयू, एने प्रभून कामोमा आखामा बोढता जावू, काहाकि यो जानतला छे कि तुमरो मेहनत वायबार नी होय.
आमु वारला कामे कोरणेन धीर नी छुळे, काहाकि ओगर आमु ढिला नी होयजे ती टेमो पोर काटनी काटसु.
एने प्रभूमा जे भाशे छे, तीनुमा गोथा लोकेत मारे बंदी होयनेन वजेसी हिंमत धोरीन परमेश्वरोन वचन बिंदास सोमवनेन होर कोरतेला.
एरेन कोरता जेतार मसिहन डीलोमा होईन दुख झेल्यू ती तुमु भी तिनी मनसा काजे हत्यार सारखा वापर कोरु, काहाकि जू डीलमा दुख झेललु छे, चू पापमा गोथू छुट गोयू,
