34 माणसोन पुऱ्यु खातू पीतू आवलु छे, एने तुमु कोयतेला, ‘देखू, नांगळू एने मोंदळयु माणूस, फावू लेणे वावान एने पापीन दुस्तीदार.’
माणसोन पुऱ्यु खातू-पीतू आव्यु, एने कोयतेला, देखू, खादळ्यु एने मोंदळ्यु माणूस, फावू लेनेवावा एने पापी माणसोन दुस्तीदार बाकीन ग्यान तेरा काममा खोरलो ठेराय गोयलो छे.
काहाकि कोदि तुमु आपनेपोर मोंग कोरणे वावा पोर मोंग कोरे, ती तुमरेन कोरीन काय फायदू होयसे? काय फावू लेणे वावान बी ओसात नि कोरतेला?
यो देखीन फरुशी तेरा चेला काजे कोयू, “तुमरु गुरु फावू लेणे वावा एने पापी साते काहा खातलू?”
जेतार येसु वाते कोरणे बाज रोयू होतु ती एक काहनुस फरुशी विनता कोऱ्यु कि मारेंचा खाणो खा चू माही जायीन खाणो खाणे बोश्यू.
ओवतेन येसु शब्बाथोन दाहळे फरुशीन सरदार मायलु काहनास एकान घोर रूट खाणे गोयू; एने चे तीना पोर डाव धोर रोया होता.
फरुशी एने शास्त्री कुरकुर कोरता जायीन कोयने बाज गोया, “यु ते पापी काजे मेवतलु एने तिंदरे साते खातलू बी.”
यो देखीन आखा माणसे कुर-कुर कोरता जायीन कोयने बाज गोया, “यु ते एक पापी माणसोनचा जायीन रोय रोयू.”
तेत्यार लेवी आपना घोरमा तिंदरेन कोरता एक मोटीत पाहांतराय आप्यू; एने फावू लेणे वावान एने दिसरा माणसोन ये तेरे साते खाणो खाणे बोसला होता, एक मोटीत गोरदी होती.
काहाकि योहान बाप्तिस्मा आपनेवावू नि रुटा खातू आव्यु, नी आंगुरोन रोस पितू आव्यु, एने तुमु कोयतेला, तीनामा भुंडली आत्मा छे.
बाकीन ग्यान आपनी आखी पोयदावारीन लारे खोरलो ठेराय गोयलो छे.”
ओवतेन काहनुस फरुशी तीना काजे विनता कोऱ्यु कि चू तेरे पुठी खाणो खाय, आखिर चू तीना फरुशीन घोरमा जायीन खाणो खाणे बोश्यू.
चा चे तेरेन कोरता खाणो तीयार कोऱ्या; एने मार्था सेवा कोरती होती, एने लाजर तीना मायलु एक होतु जू तेर पुठी खाणो खाणेन कोरता बोसलु होतु.
येसु एने तेरा चेला बी तिना वियावोमा बुलावला होता.