12 तेत्यार चू सोहोरोन झोपलांचा पुग गोयू, ती देख्यू, माणसे एक मोरला काजे बारथे लीन जाता होता; जू आपनी आशोन एकुत पुऱ्यु होतु, एने ची रोंडायली होती; एने सोहोरोन घोन सोवटा माणसे तेरे पुठी होता.
थुलाक दाहळामा ओवतेन चू नाईन नावोन एक सोहोरोमा गोयू. तेरा चेला एने मोटीत गोरदी तेरे साते जाती होती.
तिनीक देखीन प्रभू काजे गिन आवी, एने तिनी काजे कोयू, “मा रोडे.”
काहाकि तेरी बारा सालोन एकुत पुराय होती, एने ची मोरणे पोर होती जेतार चू जातू होतु ती माणसे तीना पोर हिट पोळता होता.
आखा तीनिन कोरीन रोडापीट वोव रोया होता, बाकीन येसु कोयू, “रोडू मा; जी मोरी नी बाकीन सुवने बाज रोयी.”
घोणा सोवटा यहुदि मार्था एने मरीयमन साते तेरा भाशोन मोरनो पोर शांती आपनेन कोरता आवला होता.
तेतार पतरस उठीन तिंदरे पुठी चाल पोळ्यु जेतार चू पुग्यू ती चे तीनाक उपोर घोरमा लीगोया आखा रोंडायला बायरा रोडता जाईन तेरेनचा आवीन उबरोय गोया एने डोगला एने छिंदरा दुर्कस तिंदरे साते रोयीण बोनाव्या कोरती होती, चे तीनाक देखाळने बाज गोया.
चू तेरु हात तिनीक आपीन उठाळ्यू एने चुखला माणसो एने रोंडायलानुक बुलावीन तिनीक जीवतली सोप देदु.
आमरू परमेश्वर एने बासोन साते चुखली एने वारलु आराधना जी छे कि विखावावू एने रोंडायलीन दुखोमा तेरी खोबर लेय, एने आपनी आप काजे जोगोसी निरदोष राख.