3 तेत्यार कारभारी विचार कोरणे बाज गोयू, हिमी मे काय कोरो? काहाकि मारू मालिक कारभारन काम मारजुव गोथो हापकणे बाज रोयू धुवू ते मारेसी खोंदायतलू नि; एने भिक मागणे मेसेक लाज आवतेली.
सांतू आंगुरोन मोवान मालिक आपना कारभारी काजे कोयू, “दाहळक्या काजे बुलावीन पोसला गोथा पेहेला तोक तीनुक दाहाळकी आप”.
एने चे यरीहो सोहोरोमा आव्या, एने जेतार चू एने तेरा चेला, एने एक घोनी मोटी गोरदी यरीहोमा गोथी निकवती होती, तेत्यार तिमाईन पुऱ्यु बरतिमाई एक आंदवू भिकारी, वाटी धोळे बोस रोयू होतु.
तेत्यार चू खुद मोनोमा विचार कोरणे बाज गोयू, “मे काय कोरो? काहाकि मारेंचा जागा नि होय जा आपनो ओनाज एने कोतरो मेको.”
आखरी मालदार तीनाक बुलावीन कोयू, “यो काय छे जो मे तारा बारामा सोमवी रोयू? तारा कारभारन हिसाब आप, काहाकि तू ओगु कारभारी नि रोय सोकतलु.”
लाजर नावोन एक गरीब घावोसी भोरलु होतु तेरा झोपलांचा नाखाय जातलू,
ओसो होयो कि चू गरीब मोर गोयू, एने सोरगो दूत तीनाक ली जाईन अब्राहामन खुवामा पुगाळ देदा. चू मालदार बी मोर गोयू एने गाळाय गोयू,
मे सोमज गोयू कि काय कोरिस, काहाकि जेतार मे कारभारीण कामोसी छुळवाय जाम ती माणसे मेसेक तिंदरा घोरमा ली लेसे.
काहीन टेमे तोक चू नि सोमव्यू बाकीन आखरीमा मोनमा विचार कोरीन कोयू, ‘एने मे नि परमेश्वर काजे बिहतेलु, एने नि माणसोन पोरवाय कोरतेलू.
तेत्यार साते वावा एने जे पेहले तीनाक भीक मांगतला देख लाव होता, कोये बाज गोया, “काय यु चू नि होय, जू बोठीन भीक मागतु होतु?”
एने माणसे एक लेंगळा माणसोक यु जन्मोन गोथू लेंगळू होतु तीनाक लावीन तिना झोपले जीना काजे सुंदर कोयतेला लावीन बोसाळ देदा कि मंदीरमा जायन तिंदरेनचा गोथू भिक मांगसे.
बाकीन हिमी सोहोरमा उठीन जा, एने जो तुसेक कोरनो छे चो तुसेक कोयीस.”
आमु सोमवतला छे कि कहानला माणसे तुमरे इचमा नि तोसली चाल चालतला छे, एने काहीन काम नि कोरतेला बाकीन दिसरान कामोमा हात नाख्या कोरतेला.