13 माणसे तीनाक यु पेहेले आंदवू होतु फरुशीनचा लीगोया.
प्रधान पुजारू एने फरुशी यु हुकुम आप रोया होता कि कोदि कुदु यो जाणे कि येसु का छे ती कोये, काहाकि चे तीनाक धोर सोके.
तेत्यार फरुशी आपसमा कोया, “विचार कोरु ते खोरा कि तुमरे माहीन कुदान नि चालतलो देखू जोग तेरे पोछोव जाणे बाज रोया.”
ते बी अधिकारी मायला लोके तेरे पोर भुरसू कोऱ्या, बाकीन फरुशी वोजेसी देखाळता नि होता, कोबी ओसो नि होये कि चे प्रार्थना घोरोमा गोथा निकावाय जाय.
चे तीना काजे पुछ्या, चू का छे? चू कोयू “मी नि उवखतलू.”
जिने दाहळे येसु धुवू कालवीन तेरा डूवा उगाळलु होतु चू शब्बाथोन दाहळू होतु.
