9 बाकीन चे यो सोमवीन मोटला मा गोथा नानला तोक, एक-एक जोणु जात रोया एने येसु एखलु रोय गोयू, एने ची बायोर इचमात उभी रोयी.
जेतार येसु ये वाते कोयू, ती तेरा आखा दुष्मोन लाजवाय गोया, एने आखी भीळ तिनी महिमान कामो पोरसी जो चू कोरतू होतु, खुश होय गोया.
येसु सुदू होईन तिनी काजे कोयू, “हे नारी, चे कां गोया? काय कुदू बी तुसेक दोंडोन आग्या नी आप्यू?”
येसु ओवी माणसो काजे कोयू “जोगोन विजावो मे छे; जू मार पोछोव आवसे चू आंदाराम नि चाले, बाकीन जीवनोन विजावो जोळसे.”
सोंदारे वेगुत चू ओवी मंदीरमा आव्यु; आखा माणसे तेरेनचा आव्या एने चू बोसीन तीनुक प्रचार देणे बाज गोयू.
तेत्यार शास्त्री एने फरुशी एक बायर काजे जी भुंडला काम कोरतेली धोरायली होती, एने तिनी काजे इचमा उभराखीन येसु काजे कोया,
एने ओवी वाकीन धोरती पोर आंगवे कोरीन लिखने बाज गोयू.
चा नियमोन वाते आपना-आपना मोनोमा लिखलो देखाळे एने तिंदरा विवेकोण बी गोवायी आपे एने तिंदरी चिंता तीनुक गुणू लागाळे नीती निरदोष ठेरावे.
तू जो कोये “भुंडला विचार घन कोरे,” काय तू खुद भुंडलो काम कोरे? तू जू मूर्तीसी रीस कोरे, काय तू खुद मंदीर काजे लुटे.
काहाकि परमेश्वर आमरा मोनोसी मोटू छे, एने आखोत जानतलु छे.