14 जेतार तीहीवारोन आदु दाहळू होय गोयू; ती येसु मंदीरमा जायीन सिकाळने बाज गोयू.
येसु परमेश्वरोन मंदीरोन आंगनामा जायीन तीनु आखा काजे, जे मंदीरमा लेन-देन कोरता होता नीकाव देदु एने, धंदू कोरने वावान बागळा एने, पेरवा वेचनेवावान चौकि उलटाव देदु.
तिनी टेमे येसु भीळ काजे कोयू, “तुमु तलवारे एने डेंगा लीन मेसेक डाखून तोसो धोरणे कोरीन निकवी रोया?” मे दाहळीन मंदीरमा बोसीन प्रचार कोरतू होतु एने तुमु मेसेक नि धोऱ्या.
चू दाहळीन मंदीरमा प्रचार कोरतू होतु एने प्रधान पुजारू एने शास्त्री एने पुढारी माणसे तीनाक खोतम कोरनेन मोकू हेरता होता.
येसु तीनुक जोवाब आप्यू, “मी जोगोमा खुलीन वाते कोयू; मी प्रार्थना घोरोमा एने मंदीरमा, जा आखा यहुदि एखठा होयता-होयता होता, कायम प्रचारुत कोऱ्यु एने डूकायली ओसी कायबी नि कोयू.
इनी वातोन ओवतेन चू येसु काजे मंदीरमा मेव्यू येसु तिना काजे कोयू, “देख, तू वारू होय गोयलु छे एने पाप झुन कोरतू, ओसो नी होये कि इनासी काहनली भारी तोकलीत तार पोर आव पोळे.”
यहुदियान मंडपोन तिवार साते होतु.
तेत्यार येसु मंदीरमा प्रचार कोरतू जायीन आयळीन कोयु, “तुमुक मेसेक जानतला छे, एने जोबी जानतला छे कि मे कां वावू छे मे ते आपसुत नि आव्यु, बाकीन मेसेक मुकलने वावू खोरलू छे, तीनाक तुमु नी जानतला.
तीहीवारोन आखरी दाहळे, जू खास दाहळू छे, येसु उभू रोयू एने आयळीन कोयू, “कोदि कुदू तीसलो होसे ती मारेंचा आवे एने पिये.
सोंदारे वेगुत चू ओवी मंदीरमा आव्यु; आखा माणसे तेरेनचा आव्या एने चू बोसीन तीनुक प्रचार देणे बाज गोयू.
जे वाते चू मंदीरमा प्रचार आपतू होतु ती भोंडार घोरोमा कानखुर, एने कुदू तीना काजे नि धोऱ्या काहाकि तेरी टेम हांजू तोक नि आवली होती.