31 तिंदरे इचमा चेला येसु काजे जी विनता कोऱ्या, “हे रब्बी, काहीन खायले.”
हाटोमा नमस्कार एने माणसोमा गुरुजी कोवाळनो तीनुक गोवतेलो.
बाकीन तुमु गुरुजी झुन कोयता, काहाकि तुमरू एकुत गुरु छे, एने तुमु आखा भाश छे.
तेत्यार चू धोरणे वावू यहुदा कोयू, “हे रब्बी, काय चू मे छे?” तीनाक चू कोयू, “तू कोय देदू.”
एने तेत्यारुत येसुनचा आवीन कोयु “हे रब्बी, नमस्कार” एने तीनाक जादा गुवू देदू.
पतरस काजे तिनी वातोन फोम आवी, एने चू तीनु काजे कोयू, “हे रब्बी, देख! यो गुलोरोन झाड जीना काजे तू श्राप आपलु होतु, सुक गोयलो छे.”
चू आव्यु, एने तेत्यारुत तेरेनचा साते जायीन कोयू, “हे रब्बी!” एने तीना काजे घोन सोवटा गुवालेदू.
इनापोरसी पतरस येसु काजे कोयू, “हे रब्बी, आमरो न्या रोयनो वारोलो छे इनान कोरता आमु तीन मंडप बोनावजे; एक तारे जुगू, एक मुसा जुगू, एने एक एलिया जुगू.”
येसु फिरीन तीनुक पोछोव आवतेला देख्यू एने तीनुक कोयू, “तुमु कुनीन हेरोमा छे?” चे तीना काजे कोया, “हे रब्बी (मतलब हे गुरु), तू का रोयतलु?”
नथनेल तीनाक जोवाब आप्यू, “हे रब्बी, तू परमेश्वरोन पुऱ्यु छे; तू इस्राईलोन महाराजा छे.”
चेला तिना काजे कोया, “हे रब्बी, हिमी ते यहुदि तार पोर दोगळ मार कोरणे होय रोया, एने काय तू एने बी चांत जाय रोयू?”
चू राती येसुनचा आवीन तीना काजे कोयू, “हे रब्बी, आमु जानतला कि तू परमेश्वरोनचा गोथू गुरु बोनीन आव रोयू, काहाकि कुदू इना चमत्कार काजे जो तू देखाळलु, ओगर परमेश्वर तिना पुठी नि होय ती नि देखाळ सोकतलु.”
एने चे योहानोनचा आवीन तीना काजे कोया, “हे रब्बी यु माणूस यरदन नोंदीन पोले धोळे तारे साते होतु, एने जेरी तू गोवायी आपलु देख, चू बाप्तिस्मा आपतलु, एने आखा तेरेनचा आवतेला.”
आखरी चे सोहोरोमा गोथा निकवीन तीनानचा आवने बाज गोया.
बाकीन येसु तीनु काजे कोयू मारेंचा ओसलो खाणो से जीनाक तुमु नि जानतला.
दोरीयान पार जेतार चे तीनु काजे मेव्या ती कोया, “हे रब्बी, तू न्या कोत्यार आव्यु?”
तेरा चेला तीनाक पुछ्या, “हे रब्बी, कून पाप कोरलो होतो कि यु आंदवू पोयदा होयू, यु माणूस नि ती एरा आसी-बासा?”