11 बायर येसु काजे कोयी, “हे प्रभू, तार जुव ते पाणी भोरणे बालटी नि होय, एने कुवू उंडूत छे; ती चो जीवनोन पाणी तार जुवू का गोथो आव्यो?
निकदेम तीनाक कोयू, “माणूस जेतार डूकरू होय गोयू, ती कोसू जन्म होय सोकतलू? काय चू आपना आशोन कुखोमा दुसरे कावार जन्म होय सोकतलु?”
बाकीन जू कुदु तिना पाणीमा गोथू पीसे जो मी तीनाक आपीस, ओवतेन चू ओमोरकाई तोक तीसलु नि रोये; बाकीन यो पाणी मे तीनाक आपीस, चू तीनामा एक झोर बोन जासे जो ओमोर जीवनोन कोरता उमळतो रोयसे.”
तीहीवारोन आखरी दाहळे, जू खास दाहळू छे, येसु उभू रोयू एने आयळीन कोयू, “कोदि कुदू तीसलो होसे ती मारेंचा आवे एने पिये.
बाकीन पतरस कोयू, “नि प्रभू कोबी नि; काहाकि मे कोबी काहणी अपवित्र एने भुंडली चीज नी खादु.”
बाकीन डीलोन माणसे परमेश्वरोन आत्मान वाते स्वीकार नी कोरतेला, काहाकि चे हिंदरी नोजोरमा बीना दिमाक वावान वाते छे, एने नी चू हिनुक जान सोकतलु छे काहाकि हिंदरी चौकसी आत्मिक रितीसी होयतेली छे.
पोछु चू मेसे काजे कोयू, “जे वाते पुरा होय गोयला छे मे सूरवात एने आखरी पेहेलु एने शेवटलु छे, मे तीसला काजे जीवनोन पाणीन झोरोमा गोथू सेंतमेंत पिवाडीस.
एने चू मेसेक बिल्लौर सारखो झोलोगतलो, जीवनोन पाणीन नोदी देखाळ्यू, जो परमेश्वर एने गाडरान सिहासनसी निकवीन.
आत्मा एने लाडी दुयो कोयतेली छे, “आव” एने सोमवने वावू बी कोये, “आव” जू तीसलु छे चू आवे, एने जीनाक कुदा काजे जुवे चू जीवनोन पाणी सेंतमेंत ले.
काहाकि गाडरु जू सिहासनोन इचमा छे तिंदरी राखवावी कोरसे, एने तीनुक जीवन रुपी पाणीन झोरोनचा लीजासे; एने परमेश्वर तिंदरा डूवासी आखा आसवा नूछ लेसे.