10 “हर एक माणूस पेहेलेत वारलो आंगुरोन रोस आपतलु छे, एने जेतार माणसे पिन छाक जातला ती, तेत्यार कोमजुर आपतला; बाकीन तू वारला आंगुरोन रोस हिमी तोक राख रोयू.”
एने आपना साती दास काजे देणे बाज जाय, एने मोंदळ्या साते खाय पिये.
बाकीन अगर चू दास विचार कोरने बाज जाय कि मारू मालिक आवनेमा टेम लागाळ रोयू, एने दास एने दासी काजे मार पीट कोरणे बाज जाय एने खाय पीन मुजा कोरणे बाज जाय.
बाकीन अब्राहाम कोयू, हे पुऱ्या, फोम कोर कि तू तारा जीवनोमा वारला चीजे ली लेदलु छे, एने तोसोत लाजर भुंडली चीजे बाकीन हिमी चू या शांतीमा रोयू, एने तू फोपळने बाज रोयू.
जोसा तुमु सोमजी रोया, जे माणसे नशामा नि होय, काहाकि हिमी ते सोन्दारेन नोव वाज रोया.
काहाकि खाणेन टेमे एक दिसरान पेहेले आपनो खाणो खाय लेतलू, इना रितीसी कुदू ते भुकलु रोयतलु एने कुदू मोतलोबी होय जातलू.
आंगुरोन रोससी छाकला मा बोनु, काहाकि तीनामा लुचळाय होयतेली छे बाकीन आत्मामा पुरा भोराय जावू.
काहाकि जे सुवतलु छे चे रातीत सुवतला छे, एने जा छाकला रोयतला छे चे रातीन छाकला होयतला छे.
जेरे पुठी कोवीन राजा व्यभिचार कोऱ्या, एने कोवीम रोयने वावा तेरा व्यभिचारोन मोंदसी छाक गोयला होता.”
मे तिनी बायर काजे चुखला माणसोन लुय एने येसुन गोवान लुय पिणेसी छाकली देख्या; तिनीक देखीन मे नोवलाय गोयू.