18 दास एने महायाजक सेवान वोजेसी कुयला आखठो धोपाळीन उबला ताप रोया होता, एने पतरस बी तिंदरे पुठी उबलू आगठो तापतू होतु.
पतरस नांबेत नांबे तेरे पोछोव-पोछोव महायाजकोन आंगनान माहाय तोक गोयू, एने तिंदरा साते वावा साते बोसीन आगठे तापणे बाज गोयू.
एने पतरस काजे आगठे तापतलु देखीन तीनाक टोक लागाळीन देखी एने कोयने बाज गोयी, “तू बी ते इना नासरी येसुन साते होतु.”
चू घोनु जुदु तोकलीतमा कासावीस होईन ओवी बी दुखोमा भोरीन प्रार्थना कोरणे बाज गोयू; एने तेरु पेसोव जोसो लुयोन मोटा-मोटा तेळा सारखो धोरती पोर पोळतो होतो.
शिमोन पतरस उभरोयीन आगठो तापतो होतो तेत्यार चे तीना काजे कोया, “कोदि तू बी तेरा चेला मायलु ते नि होय?” चू इनकार कोरीन कोयू, “मी नि होय.”
तेत्यार यहुदा, सिपायळान एक टूवा काजे एने प्रधान पुजारू एने फरुशीनचा गोथो तिंदरा कामगार काजे लीन, दिवा काजे एने चिमण्या एने हत्यार काजे लीन चा आव्यु.
जेतार चे काठ पोर उतऱ्या, ती चे कुयलान आखठो एने तीना पोर माछा मेकलो, एने रुटू देख्या.
जेतार तीनु काजे चा गोथा छुळ देदा ती चे आपना खजिनदारोनचा गोया एने जो काहीन मुख्य पुजारू एने पुढारी कोयला होता चो सोमवाळ देदला.
धोकू मा खावू, “भुंडली संगती वारला चरित्र काजे बिगाड देतली छे.”