6 ओगर कुदु मारेमा जूळाय नि रोये, ती चू डाविन तोसु नाखाय जातु, एने सुक जातला छे; एने माणसे तीनुक एखठा कोरीन आगठामा नाख देतला छे, एने चे बी जातला छे.
माणसोन पुऱ्यु आपना सोरग दूत काजे मुकलसे, एने चे तेरा राजमा गोथा आखा ठूकरोन वोजेसी चा तेरे भूनी भुंडला कामे कोरणे वावा काजे एखठा कोरसे,
तेत्यार चू तीनु शिक्का काजे मंदीरमा नाखदिन जात रोयू एने जायीन आपसुत फासी लागाळीन मोर गोयू.
हिमी कुराळो झाडोन मुवोपोर मेक मेक्यो, इनान कोरता जो-जो झाड वारलो फोव नि लावे, चो काटायीन एने आगठाम नाखाय जासे.
यो झाड वारलो फोव नि लावतलो, चो काटायीन आगठामा नाखायतलो.
जी डाव मारेमा छे ची नी फोवतली, तिनीक चू काट नाखसे; एने जी फोवतली छे, तिनीक चू छाटतलु छे काहाकि ओवी फोवे.
बाकीन शिक्षान भयानक वाट एने आगठो तीयार छे जो दुष्मोन काजे धोपाळ देसे.
जेतार चे प्रभू एने छुटकारू आपनेवावू येसु मसिहन उवोखन लारे जोगोन भाती भातीन विटोवायला सी वाचीन निकव्या, एने ओवी तीनामा कोरीन हार गोया ती तिंदरी पोछली हालत पेहेले गोथी बी भुंडी होय गोयली छे.
होया निकोवला ते आमरेमा गोथो छे, पुन आमरे मायला नि होता काहाकि जोर होया आमरे मायला होता, ती आमरे साते रोयता; पुन इनान कोरता निकवी गोया कि यो प्रकट होयो कि होया आखा आमरे मायला नि होय.
एने जेरो कुदान नाव जीवनोन किताबमा लिखायलो नि जोळ्यो, चू आगठान झीलमा घालाय गोयू.
बाकीन बिहीने वावा, एने अविस्वास्या, एने भुंडला, एने खुन कोरणे वावा एने व्यभिचार कोरणे वावा, एने कुहराय कोरणे वावा, एने मूर्ती पुजा कोरणे वावा, एने आखान झुटान वाटू तीना आगठामा जोळसे जो आगठो एने गोंधोकसी धोपतो रोयतलो छे, यो दूसरो मोरोन छे.