4 जा मे जाम चा वावी वाट तुमुक मालूम छे.
काय गोरोज नि होती कि मसिह जो दुख उचलीन आपनी महिमामा जाय?”
झोपलु मी छे अगर कुदू मारे झोपले माइन भोराये ती छुटकारू जोळसे एने माही-बारथे आव जाव कोरसे एने चारू जोळसे.
ओगर कुदु मारी सेवा कोरसे ती, मारे पोछोव चालू; एने चा मे छे, चा वारू सेवक बी रोयसे ओगर कुदु मारी सेवा बी कोरसे ती, बास तेरु मान कोरसे.
येसु, यो जानीन कि बास आखो काहीन मारा हातोमा कोर देदलु छे एने मे परमेश्वरोनचा गोथू आव रोयू एने परमेश्वरोनचा जाम,
मारा बासोन घोरमा घोनु सोवटू रोयनेन जागू छे, ओगर नि रोयतु ती मे तुमु काजे कोय देतु; काहाकि मे तुमरेन कोरता जागू तीयार कोरनेन कोरता जाम.
तुमु सोमव्या कि मे तुमु काजे कोयू, “मे जाम, एने तुमरेनचा पोछु आवीस” ओगर तुमु मार पोर मोंग कोरता, ती इना वातोसी खुश होयता कि मे बासोनचा जाम, काहाकि बास मार गोथू मोटू छे.
एने ओगर मी जायीन तुमरेन कोरता जागू तीयार कोरो, ती पोछु आवीन तुमु काजे मारेंचा लीन जायीस कि जा मी रोयीस चा तुमु बी रोये.
थोमा तीना काजे कोयू, “हे प्रभू, आमुक नि मालूम कि तू का जाणे बाज रोयू; ती वाट कोसा जानजे?”
मे बासो जुव गोथू जोगोमा आवलु छे; मे पोछु जोगो काजे छुळीन बासोनचा जाम.
जू पुऱ्या पोर भुरसू कोरतेलु ओमोर जीवन तेरो छे; बाकीन जू पुऱ्यान नि सोमवतेलु, चू जीवन काजे नि देखे, बाकीन परमेश्वरोन रीस तीना पोर रोयतली.”
काहाकि मारा बासोन मोर्जी जीत छे कि जो कुदू पुऱ्या काजे देखीन एने तीना पोर भुरसू कोरे; तीनाक ओमोर जीवन जोळे; एने मे तीनाक आखरी दाहळे पोछु जीव उठाळीस.”
