32 जेतार मरीयम चा पुग गोयी जा येसु होतु, ती तीनाक देखीन तेरे पायो पोर पोडीन कोयी, “हे प्रभू, ओगर तू न्या रोयतू ती मारू भाश नि मोरतू,”
एने येसुन पायो पोर उबळू पोळीन तेरो धन्यवाद कोरने बाज गोयू, एने चू सामरी होतु.
यो देखीन शिमोन पतरस येसुन पायो पोर पोळ्यु एने कोयू, “हे प्रभू, मारेंचा गोथू जा, काहाकि मे पापी माणूस छे.”
तेत्यारुत याईर नावोन एक माणूस जु प्रार्थना घोरोन सरदार होतु, आव्यु एने येसुन पायो पोर पोळीन तीना काजे विनता कोरणे बाज गोयू कि मारे घोर चाल,
जी ची मरीया होती जी प्रभू पोर इत्तर लागाळीन तेरा पायो काजे आपना झोटे कोरीन नुसली होती, तेरु भाश लाजर बिमार होतु.
मार्था येसु काजे कोयी, “हे प्रभू, अगर तू न्या रोयतू, ती मारू भाश कोदि नी मोरतू.
बाकीन तीनु मायला कहानास कोया, “काय यु आंदवान डूवा उगाळलु, यो बी नि कोर सोक्यू कि यु माणूस नि मोरतू?”
राजान कोरमोचारी तीना काजे कोयू, “हे प्रभू, मारा पुऱ्यान मोरनेन पेहेले चाल.”
मे चू योहान छे, जू जे वाते सोमवतलु एने देखतू होतु जेतार मे सोमव्यू एने देख्यू, ती जू सोरग दूत मेसेक जे वाते देखाळतू होतु, मे तेरा पायो पोर नोमोन कोरनेन कोरता पोळ गोयू.
एने चारू जोनावरे आमेन कोया, एने पुढाऱ्या भीमा पोडीन नोमोन कोऱ्या.
तेत्यार चू किताब ली लेदू, ती ते चार जोनावरे एने चोवीस पुढाऱ्या तिना गाडरा ओगोव पोड गोया, तीनामा गोथा होर एकोन हातमा फेपाऱ्या एने धुप, जो चुखला माणसोन प्रार्थना छे, एने भोरलो सोनान वाटका होता.