14 इनान कोरता खोरलासी कोळ्यो कोसीन, एने धारमिकतान चिलखत पेहेरीन,
“तुमरा कोळ्या बांदला रोये एने तुमरा दिवा धोपला रोये,
रात लोकेत होय गोयली छे, एने दाहळू निकवनेत वावू छे; इनान कोरता आपनु आंदारलान कामो काजे छुळीन विजावान हत्यार बांध लेवू.
खोरला मोंगसी, खोरला वचन सी, परमेश्वरोन ताकतसी, धारमिकतान हत्यारसी जे जेवळे-डाखरे हातोमा छे.
काहाकि विजावान फोव आखा भातीन भोलाई एने धारमिकता एने खोरलो छे.
इनान कोरता परमेश्वरोन आखा हत्यार बांध लेवू कि तुमु काठला दाहळामा लोळाय सोकसू, एने आखो काहीन पुरो कोरीन बोनला रोय सोकू.
बाकीन आपनु जे दाहळान छे, भुरसान एने मोंगोन झीलम पेहेरीन एने छुटकारान आसोन टूपी पेहेरीन सावधान रोयू.
इना कोरनेसी आपनी-आपनी दिमाकसी कोड्यो बांधीन, एने शुद्धीम रोयीण, तिना दयान आखी आस राखू जी येसु मसिहक प्रकट होयनेन कोरता, टेम तुमु काजे जोळनाय छे.
मेसेक इना दर्शन मा घुल्ला एने तेर पोरला ओसा बोसला देखाया जिंदरा झीलमे आगठो एने धुको, एने गोंधकोन तोसो होतो, एने तिना घुल्लान मुंडका सिह न मुंडकान तोसा होता; एने तिंदरा मुयोसी आगठो, धुवाळू एने गोंधोक निकवतो होतो.
चे लुहळा सारखा झीलम पेहेरला होता; एने तिंदरा पाखळान बुल ओसू होतु जोसू रोथ एने जादा घुल्लान जोसू लोळायमा दोवोळतला.