18 आंगुरोन रोससी छाकला मा बोनु, काहाकि तीनामा लुचळाय होयतेली छे बाकीन आत्मामा पुरा भोराय जावू.
हे दोगावा शास्त्री एने फरुशी, तुमरे पोर हाय! तुमु वाटको एने थावि काजे उपोर-उपोर उजावतला बाकीन चे माही खराबी एने नाकमासी भोरलो छे.
एने आपना साती दास काजे देणे बाज जाय, एने मोंदळ्या साते खाय पिये.
काहाकि चू प्रभून सामने मोटू होयसे; एने आंगुरोन रोस एने मोंद कोबी नि पिये; एने आपनी आशोन कुखोमा गोथूच पवित्र आत्मासी भोराय जासे;.
आखरी जेतार तुमु भुंडला होयीन बी तुमरा पुऱ्या काजे वारली चीज आपने जानतला, ती सोरगो मायलु बास आपना मांगणे वावा काजे पवित्र आत्मा काहा नी आपे.’”
बाकीन अगर चू दास विचार कोरने बाज जाय कि मारू मालिक आवनेमा टेम लागाळ रोयू, एने दास एने दासी काजे मार पीट कोरणे बाज जाय एने खाय पीन मुजा कोरणे बाज जाय.
इनान कोरता हुशारीमा रोयू, ओसो नि होये कि तुमरा मोन खुमारीमा, एने मोंदळ्यामा, एने इना जीवनोन चिंतामा पोड जाय, एने चू दाहळू तुमरे पोर फासी सारखु आवीन पोळे.
“हर एक माणूस पेहेलेत वारलो आंगुरोन रोस आपतलु छे, एने जेतार माणसे पिन छाक जातला ती, तेत्यार कोमजुर आपतला; बाकीन तू वारला आंगुरोन रोस हिमी तोक राख रोयू.”
काहाकि बरनाबास एक वारलु माणूस होतु एने पवित्र आत्मा एने भुरसामा पुरू होतु एने घोणा सोवटा माणसे परमेश्वरोनचा लावाय गोया.
जोसो दाहळा काजे शोभा आपतलु, तोसोच आपनु बी सुधा चाल चालनो, नी कि खाण्या पिण्या एने मोंदळ्या एने मोटकाईमा नी भुंडला विचारमा एने काम कोरनेन मोर्जीमा, एने नी झोगळामा एने नी रीस धोरणेमा.
काहाकि खाणेन टेमे एक दिसरान पेहेले आपनो खाणो खाय लेतलू, इना रितीसी कुदू ते भुकलु रोयतलु एने कुदू मोतलोबी होय जातलू.
बाकीन मारो कोयनो यो छे कि कोदि कुदू भाश कोवाये, व्यभिचार, नीती लोभी, नीती मूर्ती पुजक, नीती लोळने देणे वावू, नीती मोंदळ्यु नीती खोराब कोरणे वावू होसे, ती तिंदरी संगती मा कोरु; बाकीन ओसला माणसो पुठी खाणो भी झुन खाता.
नी चुरी, नी लोभी, नी मोंदळ्यु, नी लोळने वावू, नी तकलिप आपनेवावू परमेश्वरोन राजोन वारीस बोने.
काहाकि जे सुवतलु छे चे रातीत सुवतला छे, एने जा छाकला रोयतला छे चे रातीन छाकला होयतला छे.
जे निरदोष एने ओवी एकुत लाडीन आदमी होय, जिंदरा पुऱ्या विश्वासी होसे तिंदरेमा लुचळाय एने मतलबी गुणू नि रोयनो जुवे.