3 बाकीन जेतार पौलुस लाकळान गोठू एखठा कोरीन आगठापोर मेक्यू ती आच लागणे सी घोळसु निकवीन तेरे हाते पोर चोसटी गोयू.
“हे घोळसान पीला, तुमु भुंडला होयीन बी कोसा वारलो वाते कोय सोकतला? काहाकि जो मोनोमा भोरलो छे, चोत मुयोमा आव लागतेलो.”
हे घोळसान पिला, तुमु नोरोगन दोंडसी कोसा वाचसू?
तेत्यार चू लोकेत फरुशी एने सदुकी काजे बाप्तिस्मा लेणे कोरीन तेरेनचा आवतेला देख्यू, ती तीनुक कोयू, “हे जेहेर वावा घोळसान पिला, तुमुक कून जोताळलो कि आवने वावा परमेश्वरोन दोंडसी ढासने?”
घोळसा काजे चूट लेसे, एने कोदि चे जीव लेनेन चीज बी पी जाये ते बी तिंदरो काहनोत नुकसान नि होये; चे बिमारी वावा पोर हात मेकसे, एने चे वारू होय जासे.”
चा वावा आदिवासी आमरेपोर दया कोऱ्या, पाणी पोळनेसी सेवो लागणे बाज रोयो होतो इनान कोरता चे आगठो धोपाळीन आखान स्वागत कोऱ्या.
जेतार रहीवासी इना घोळसा काजे तेरा हातो पोर लीपटायला देख्या ती एक दिसरा काजे कोयने बाज गोया छाचलीन यु माणूस खुनी छे ओगर यु दोरीयामा गोथू वाच गोयू ते बी नियाव कोरणे वावू इना काजे जीवतलु नि राखे.
काय चेत मसिहन सेवक छे. मे गांडान तोसु कोयो, मे तिंदरेसी बोढीन छे, जादा मेहनत कोरणेमा; घोळी-घोळी बोंदी होयनेमा; चाबका खाणेमा; घोळी-घोळी मोतोन सोंकोटमा.
ओनजानलान देखायनेसी, तीबी प्रसिद्ध छे; मोरणे वावान सारखो छे, एने देखू जीवतला छे; मार खाणे वावान सारकू छे बाकीन जीव सी माराय नी जातला;