2 एने अद्रमुत्तियुम एक जहाज काजे आसियान वावा जागे गोथो निकवीन जाय अरिस्तर्खुस नावोन थेस्सलुनीकान एक मकीदुनीया आमरे साते होतो.
ओवतेन एक दाहळे चू एने तेरा चेला ढोंड्यामा चोळ्या, एने चू तीनु काजे कोयू, “आवू, दोरीयान पोरले धोळे जाता” आखरी चे ढोंड्यो छुळ देदा.
ची पौलुस भूनी एने आमरे पोछोव आवीन आयळने बाज गोयी, “हे माणसो परमप्रधान परमेश्वरोन दास छे, जू आमुक छुटकारान वाते कोहीन सोमवाळतला छे.”
ओवतेन चे अम्फिपुलिस एने अपुल्लोनीया गोथा थेस्सलुनीकामा आव्या, जो यहुदिन एक प्रार्थना घोर होतो.
जादू कोरणे वावामा घोणा सोवटा जोना आपना-आपना किताब एखठा कोरीन आखान ओगोव धोपाळ देदा, एने जेतार हिंदरो दाम जुळाय गोयो, ती पौलुस होजार चांदीन सिकान बोराबोर निकव्यो.
एने आखा नोगोरमा वात पोसरी गोयी, एने माणसे मकीदुनीयान रोहीवासी गयुस एने अरिस्तर्खुस काजे जे पौलुसोन साते वावा जान्या होता धोर लेदा, एने एक साथ नाट्यगृहमा ढास गोया.
आमु ते परदेशी एने मेदी, एने एलाम, एने मेसोपटेमीया एने यहुदि एने कप्पदूकिया, पुन्तुस आसिया.
जेतार चे दाहळा पुरा होय गोया ती आमु चा गोथा चाल पोळ्या; एने आखा बायरा एने पुऱ्या साते आमु काजे देसोन बारथे तोक पुगाळ्या; एने आमु काठे मांडा टेकिन प्रार्थना कोऱ्या.
एने चे आमरू भाती-भाती रितीसी आदर सतकार कोरणे बाज गोया जेतार आमु चा गोथा जाणे बाज गोया चे आमरी गोरोजोन आखी चीजे ढोंड्या पोर मेक देदा.
ओवतेन सूरकुसमा लंगर नाखीन आमु तीन दाहळा तोक रोया.
जेतार आमु रोममा पुग्या ती पौलुस काजे एक सैनिक साते तेरो विचारपूस कोरणे वावू ओलोग रोयनेन परवानगी आप्यू.
चा वावा आदिवासी आमरेपोर दया कोऱ्या, पाणी पोळनेसी सेवो लागणे बाज रोयो होतो इनान कोरता चे आगठो धोपाळीन आखान स्वागत कोऱ्या.
अरिस्तर्खुस जे मारे साते बोंदी छे एने मरकुस जू बरनाबासोन भाश लागतलु (जिनान बारामा तुमु आग्या लेदला होता कि अगर चू तुमरे साते आवे ती तेरे पुठी वारला रितीसी देगभाल कोरजू).
एने मरकुस एने अरिस्तर्खुस एने देमास एने लुका जे मारा पुरा काम कोरण्या.