3 काहाकि जेतार भाश आवीन तारा तीना खोरलान गोवायी आप्या, जिना पोर तु छाचलीन चालतलु छे, ती मे जुदु खुश होयू.
तीनु दाहळान पतरस भाशोन इचमा जे एकसोव वीस माणसोन लगभग होता, उभा रोयीण कोयने बाज गोयू,
अधोरमोन कामोसी खुश नी होयतेली, बाकीन खोरलासी खुश होयतेली.
इनान कोरता जा तोक टेम जोळे, आपनु आखा पुठी वारू कोरु, खास कोरीन भाशो साते.
एने जेतार कोदि तुमु आखान कोरता प्रार्थना कोरो, ती हमेशा खुशीमा प्रार्थना कोरतेलु.
चो खोरलो, जो आमरेमा वातडा राखतेलो छे एने हमेशा आमरे साते रोये.
मे जूदु खुशी होयू कि मे तारा कानलात पुऱ्या काजे तीना आग्यान लारे, जो आमुक बासो जुव गोथी जोळली छे, खोरला पोर चालतला जोळ्या.
इनान कोरता जेतार मे जाईस तेत्यार तिनान कामोन जू चो कोयणे बाज रोयू, खोबर देवाळीस, कि चू आमरा बरामा भुंडला वाते बोकतला छे; एने रनपोर बी संतोष न रोयीन तुमु च भाशो काजे ग्रहण नि कोरतेला, एने तीनुक जू ग्रहण कोरणे हिंडे तीनुक मोना कोरतेलू एने मंडवीमा गोथू निकाव देतलू.
हे मोंगावा मारी जी विनता छे कि तू आत्मामा बोढने बाज रोयू, तोसुच तू आखा वातोमा बोढ एने वारलु आरगु रोय.
मेसेक इना गोथो बोळीन एने कहाणली खुशी नि होय कि मी सोमवो, कि मारा पुऱ्या खोरला पोर चाल रोया.
हे मोंगावा, जो काय तू तीना भाशोन साते कोरलु छे, जो पोरदेशी छे, तिनाक विस्वासीन रूपमा कोरतेलु छे.