10 काहाकि पोयशान लालच आखा भातीन बुराइन थुळ छे, तीनाक हेरनेन कोरीन कोशिश कोरीन भुरसाम चा गोथा भटकीन आपनु काजे भाती भातीन दुखोसी छलनो बनाव लेदलु छे.
जो झाडक्यामा वेरायलो होतो, यो चो छे, जू वचन काजे सोमोवतलु छे, बाकीन चे इना संसारोन चिंता एने धोनोन धुकू वचन काजे दाब देतला छे, एने चो फोव नी लावतलो,
“हे दोगावा शास्त्री एने फरुशी, तुमरे पोर हाय तुमु माणसोन कोरता सोरगोन राजोन झोपलू बोंद कोरतेला नीती खुद मा जाणेन नी कोरतेला एने तीनामा जे जाणेन कोरतेला तीनु काजे जाणे नी देतला.”
“आपनेन कोरीन धोरती पोर धोन एखठो मा कोरु, जां किडा एने कुदु बिगाडतला छे, एने जां चुटा घोर फुळीन चुरी कोरतेला छे.”
एने संसारोन चिंत्ता, एने धोनोन धोकू, एने दिसरा चीजोन लालच तीनामा भोरायीन वचन काजे डाब देतला एने चे निसफोव रोय जातेला.
इनान कोरता आपना इना डीलो काजे मार देवू, जो धोरती पोर छे मतलब व्यभिचार, भुंडला काम, दुष्कामना, बुरी लालच एने लोभ काजे मूर्ती पूजान बराबर छे.
दारकुट्यू या ठूकने वावू नि रोयनो जुवे; बाकीन सुवावू रोये, एने नी झगळावू, नी पोयशान लालची रोये.
कोतरा जोना इना ग्यानोन अंगीकार कोरीन भुरसान चा गोथा भटक गोयला छे. तुमरे पोर दया होयती रोये.
पुन जू मोटू बोननेन कोरसे ती चू पारख एने फांदा एने घोणा सोवटा रिकामा एने नुकसान वावा लालूचमा फोसला छे जे माणूस काजे बिगाड देतली छे.
काहाकि माणूस मोतलोबी, लालची, मोटायकी, बुराई कोरणे वावू, आसी बासोन आग्या टावने वावू भुंडलु, अपवित्र.
काहाकि कि देमास इना संसार काजे मोंगावू जानीन मेसे काजे छुळ देदलु छे एने थेस्सलुनीकामा जात रोयलु छे. क्रेसकेस गलातियानचा एने तीतुस दलमतीया काजे जात रोयलू छे.
इंदरा मूय बंद कोरनो जुवे, ये माणसे भुंडली कोमायीन कोरता गलत वाते सिकाळीन घोर ने घोर बिगाड देतला छे.
हे मारा भाशो, ओगर तुमरेमा कोयी खोरा रस्ता मा भोटकी जासे एने कुदू तीनाक फिरवीन लावे.
तिंदरे पोर हाय काहाकि चे केनोन तोसी चाल चाले, एने दाहाळकीन कोरता बिलामोन तोसा खतोम होय गोयला छे, एने कोरहन तोसा खिलाप होयीन खतोम होय गोयला छे.
एने दालचीनी, मोसाला, धुप, इत्तर, लोबान, आंगुरोन रोस, तेल, मोयदा, गोहू, गाय-बुले, गाडरा, बुकळा, घुल्ला, रोथ, दास, एने माणसोन जीव एने डील.