6 पुन जी सुखोमा पोड गोयी, ची जीवतलीत मोर गोयी.
येसु तीना काजे कोयू, “तू मारे पोछोव आव, एने मोरला काजे खुद मारलो गाळने दे.”
एने आपना जीवो काजे कोयीस कि जीव तारे जुव लोकेत सालोन कोरता लोकेत धोन मेकलो छे; मुजा कोर, खा, पी, सुखोमा रो.”
जादा दाहळा नी होयला होता कि नानलु पुऱ्यु आखो काहीन एखठो कोरीन नांबे देस जात रोयू, एने चा भुंडला कामोमा आपनो धोन उळाव देदू.
काहाकि मारू यु पुऱ्यु मोर गोयलु होतु, पोछु जीव गोयलु छे, खुवाय गोयलु होतु, हिमी जोळ गोयलु छे एने चे खुशी कोरणे बाज गोया.
बाकीन हीमी खुशी कोरणे एने मुजा कोरनु जुवे काहाकि यु तारू भाश मोर गोयलु होतु, पोछु जीवतु होय गोयू; खुवाय गोयलु होतु, हिमी जोळ गोयलु छे.
एक मालदार माणूस होतु जू जामन्या कपडा एने मखमोलोन पेहेरीन एने होर एक दाहळे सुख-खुशालीमा एने एस आरामोमा रोयतू होतु.
ती तुमु काय देखणे गोयला होता? काय घाटावा छिंदरा पेहेरला माणसो काजे? देखू, जे मोहेंगलो छिंदरा पेहेरतेला एने सुख शांतीसी रोयतेला, चे राजवाळामा रोयतेला.
चू तुमु काजे बी जीवाळ्यु, जे आपना गुणा एने पापोन कोरता मोरला होता.
जेतार आपनु गुणान वजेसी मोरला होता ती आपनुक मसिह साते जीवाळ्यु (मोंगसी तुमरो छुटकारू होयलो छे).
इनान वोजेसी चू कोयतेलु, “हे सुवनेवावा जाग एने मोरलामा गोथा जीव उठ; ती मसिहन विजावो तार पोर चमकसे.”
चू तुमु काजे जे आपना पापे एने आपना डीलोन बिना सुंतान दशामा मोरला होता, परमेश्वर तीनु पुठी जीवाळ्यो एने आपना आखा पापो काजे माफ कोऱ्यु,
इनूमा गोथा होया आवसे छे जे घोरमा मोनोन भोराय जातला छे एने हीनु गरीब बायरा काजे तंबूमा कोर लेतला छे जी पापे मा दाबायली एने हर भातीन भुंडली मोर्जीन ताबामा छे.
तुमु जोगोमा भोग विलास मा लागला रोया एने सोवटो हि सुख लेदा तुमु मारनेन दाहळा वाटू आपना मोनोन पालन पोषण कोरीन तीनाक जाडू-ताजू कोऱ्या
जोतरी चू तेरी बोढाई कोऱ्यु कि एने सुख-विलास कोऱ्यु तोतरी हिनाक पिढा एने दुख आपु; काहाकि ची आपना मोनोमा कोये, “मे राणी होयली चे, बेटीस छे, रोंडायला नी होय; एने दुखोमा कोदि नी पोळो.”
सर्दीसोन मंडव्यान दूतो काजे यो लिख, “जेरे जुव परमेश्वरोन सात आत्मा एने सात चांदण्या छे, चू यो कोये कि मे तारा कामो काजे जानतलु छे तू जीवतलु ते कोवायतलु छे, बाकीन मोरलु छे.”
