11 पुन जुवान रोंडायलान नाव नि लिखनो, काहाकि जेतार चो मसिहन खिलाप कोरीन सुखमा पोड जातली छे, ची वियाव कोरणे कोरतेली.
जू वियाव कोरनेसी रुकसे, एने खाणेन दिसरा चीजे अलग रोयनेन आग्या आपसे, जीनुक परमेश्वर इनान कोरता सजाड्यू कि एने खोरला पारखन्या काजे धन्यवादन साते खासे.
एने गुणावी होय जातली, काहाकि होई हेरा पेहेला भुरसा काजे छुळ देदली छे.
हेरेन कोरता मे चाहो कि जुवान रोंडायला, वियाव कोरे एने पुऱ्या पोयदा कोरे एने घोर-बार सोमावे दुसरा दुष्मोन काजे बदनाम कोरनेन टेममा आपु.
हिनी रोंडायलीन नाव लिखनो जुवे जी साठ साल गोथी कम नी होय एने एक जोनान लाडी रोयी होसे.
तुमु जोगोमा भोग विलास मा लागला रोया एने सोवटो हि सुख लेदा तुमु मारनेन दाहळा वाटू आपना मोनोन पालन पोषण कोरीन तीनाक जाडू-ताजू कोऱ्या
चे वायबार मोटायन वाते कोरीन लुचळान कामोन लारे, तिना माणसोन डीलोन भुंडली मोर्जी आपतला छे जे भोटकलामा गोथा हिमी निकवनेण बाजरोयला छे.
काहाकि हेरा व्यभिचारोन भयानक आंगुरोन रोस वोजेसी आखा जात्या पोळ गोयला छे, एने कोवीन राजा तिनी पुठी व्यभिचार कोरला छे, एने कोवीन व्यापारी तेरु सुख-विलासोन जादा होयनेसी धोनवान होयला छे.
जोतरी चू तेरी बोढाई कोऱ्यु कि एने सुख-विलास कोऱ्यु तोतरी हिनाक पिढा एने दुख आपु; काहाकि ची आपना मोनोमा कोये, “मे राणी होयली चे, बेटीस छे, रोंडायला नी होय; एने दुखोमा कोदि नी पोळो.”
“कोवीन राजा चे हेरे पुठी व्यभिचार एने सुख-विलास कोऱ्या, जेतार हिंदरो धोपनेन धुवाळू देखसु, ती हेरेन कोरता रोडसु एने छाती ठूकसु.