7 काहाकि जे सुवतलु छे चे रातीत सुवतला छे, एने जा छाकला रोयतला छे चे रातीन छाकला होयतला छे.
“हर एक माणूस पेहेलेत वारलो आंगुरोन रोस आपतलु छे, एने जेतार माणसे पिन छाक जातला ती, तेत्यार कोमजुर आपतला; बाकीन तू वारला आंगुरोन रोस हिमी तोक राख रोयू.”
जोसा तुमु सोमजी रोया, जे माणसे नशामा नि होय, काहाकि हिमी ते सोन्दारेन नोव वाज रोया.
जोसो दाहळा काजे शोभा आपतलु, तोसोच आपनु बी सुधा चाल चालनो, नी कि खाण्या पिण्या एने मोंदळ्या एने मोटकाईमा नी भुंडला विचारमा एने काम कोरनेन मोर्जीमा, एने नी झोगळामा एने नी रीस धोरणेमा.
धारमिकतान कोरता जाग उठू एने पाप मा कोरू; काहाकि काहनास ओसा छे जे परमेश्वर काजे नी जानतला. मे तुमुक लाजवाडने कोरता यो कोयो.
इनान वोजेसी चू कोयतेलु, “हे सुवनेवावा जाग एने मोरलामा गोथा जीव उठ; ती मसिहन विजावो तार पोर चमकसे.”
आंगुरोन रोससी छाकला मा बोनु, काहाकि तीनामा लुचळाय होयतेली छे बाकीन आत्मामा पुरा भोराय जावू.
दिसरान भुंडो कोरनेन बोदले तिंदरोत भुंडलो होयसे. तीनुक दाहळा भोरमा भोग विलास कोरनो वारलो लागतलो छे, यो गुणावा एने गुणू छे; जेतार चे तुमरे पुठी खातला पितला छे, ती आपने जुव गोथो मोंगोन भोजन कोरीन भोग विलास कोरतेला.