Taisbeunaḋ 5:4 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁴ Ann sin do ċáoi mise go mór, do ḃríġ naċ raiḃ éinneaċ air ḟaġáil do bfíu an leaḃar dosglaḋ ná a leuġaḋ, na fós féuċain air.

Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁴ Agus do ċromas‐sa ar gol go mór toisc gan aoinneaċ gurḃ ḟiú é an leaḃar d’ḟoscailt ḃeiṫ le fáġáil, ná fiú dearcaḋ air.

Taisbeunaḋ 5:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Taisbeunaḋ 4:1

Na ḋiaiġ so do ḟéuċ me, agus, féuċ, doras fosguilte ar neaṁ: agus an céud ġúṫ do ċúaluiḋ mé, mar ḟuáim sduic ag laḃairt riom; ag ráḋ, Gaḃ a níos ann so, agus foillseóċad ḋuit na neiṫe as éigean do ḋéunaṁ na ḋiáiġ so.

Taisbeunaḋ 5:3

Agus níor ḃféidir ré héinneaċ air neaṁ, ná air talaṁ, ná fáoi an dtalaṁ, an leaḃar dfosglaḋ, ná fós feuċain air.

Taisbeunaḋ 5:5

Agus a dúḃairt neaċ do na seanóiriḃ riom, Ná guil: féuċ, rug an Leoṁan do ṫreiḃ Iúda, Fréuṁ Ḋáiḃí, buáiḋ air an leaḃar dfosglaḋ, agus ar a ṡeaċd séuluiġiḃ go sgáoileaḋ.