Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Taisbeunaḋ 12:9 - An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

9 Agus do teilgeaḋ amaċ an dragún mór, an tseanaiṫir niṁe, dá ngoirṫear an Díaḃal agus Sátan, an tí ṁeallas an doṁan uile: do teilgeaḋ amaċ é fán dtalaṁ, agus do teilgeaḋ amaċ a aingil maille ris.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

9 Agus do teilgeaḋ síos an dragún mór, an tsean‐naṫair niṁe, ar a dtugtar an Diaḃal agus Sátan, an té ṁeallas an saoġal ar fad; do teilgeaḋ síos é go dtalaṁ, agus do teilgeaḋ a aingle síos i n‐éinḟeaċt leis.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Taisbeunaḋ 12:9
68 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Anois do ḃí a naṫair niṁe ní buḋ cealguiḋe ná áoin ḃeiṫeaċ san ṁaċaire dá ndéarna an TIĠEARNA Día. Agus a duḃairt sí ris an ṁnáoi, A neaḋ, a nduḃairt Día, Ní iostáoi dá gaċ áon ċrann sa ngáirdín?


Agus a duḃairt an TIĠEARNA Día ris an mnáoi, Creud é so do rinne tú? agus a duḃairt an ḃean, Do ṁeall a naṫair niṁe mé, agus do iṫ mé.


Agus do ṡeas Sátan súas a naġaiḋ Israel, agus do ḃrostuiḋ sé Dáiḃi ċum Israel do ċoṁáireaṁ.


Agus a duḃarit seision, Raċa mé amaċ, agus biaiḋ mé am spiorad ḃréagaċ a mbéul a ḟáġ uile. Agus a dúḃairt an TIĠEARNA, Broisteoċuiḋ tú é, agus fós éireoċuiḋ leaċd: éiriġ amaċ, agus déana mar sin.


Suiġiḋse an ciontaċ ós a ċionn: agus seasaḋ Sátan air a láiṁ ḋeis.


Ciondus do ṫuit tusa a núas ó ḟlaiṫeaṁnus, a Lucifer, a ṁic na maidne! ciondus do gearraḋ síos go nuige an talaṁ ṫusa, noċ do laguiḋ na cineaḋaċa!


Annsa ló sin smaiċdeoċuiḋ an TIĠEARNA le na ċloiḋeaṁ géur agus mór agus láidir leḃiatan an naiṫir niṁe ṫolltaċ, eaḋon leḃiatan a naiṫir niṁe ċam; agus muirfiḋ sé an dragún atá annsa ḃfairge.


Iosuiḋ an mactíre agus an túan a ḃfoċair a ċéile, agus íosuiḋ an leoṁan tuiġe mar an ndaṁ: agus buḋ lúaiṫreaḋ beaṫa na naiṫreaċ niṁe. Ní ġoirteoċuid agus ní ṁuirfid ann mo ṡlíaḃ náoṁṫasa uile, a deir an TIĠEARNA.


Maille lehiomad do ċeannuiġeaċta do líonadar do lár lé foiréigion, agus do ṗeacuiḋ tú: uimesin teilgfiḋ misi ṫú aṁuil neiṁḋíaḋa amaċ as slíaḃ Dé: agus scriosfa mé ṫú, a ċerub ḟoluiġ, ó lár na leac tteineaḋ.


Agus an náṁaid do ċuir é a sé an díaḃal é; agus a sé an fóġṁar deireaḋ an tsáoġail; agus a síad na búanuiḋe na haingil.


Oír eiréoċuiḋ Críosdanna fallsa, agus fáiḋ fallsa, agus do ḋeánuid coṁarṫuiḋe agus miorḃuile móra; ionnas go meallfuid síad (da maḋ éidir é) na dáoine toġṫa féin.


Ann sin a déara sé mar gcéadna ré luċd na láiṁe clí, A ḋáoine malluiġṫe, imṫiḋiḋ úaim ann sa teiniḋ ṡiorruíḋe, atá ar na hullṁuġaḋ don diaḃal agus dá aingliḃ:


Ann sin do ṫreóruiġ an spiorad Iósa gus an ḃfásaċ do ċum go gcuirfeaḋ an díaḃal caṫuġaḋ air.


A duḃairt Iósa ris annsin, Imṫiġ roṁad, a ċaṫuiġṫeóir: óir átá sgrioḃṫa, Onórfuiḋ tú an Tiġearna do Ḋiá féin, agus a dó na áonar do ḋéuna tú seirḃís.


Rug an díaḃal leis é an tansin don ċaṫruiġ náoṁṫa, agus do ċuir sé air ḃinn an teampuill é,


Rug an diaḃal a rís é do ċum sléiḃe ro áird, agus do ṫaisbeín sé ḋó rioġaċda an doṁain uile, agus a nglóir;


Agus a duḃairt sesion ríu, Do ċonnairc mé Sátan marr ṫeinnteaċ ag tuitim ó neaṁ.


Agus an ḃeansa, atá na hinġin ag Abraham, noċ do ċuiḃriġ Sátan, a nois le hóċd mbliaḋna dég, a né nar ċoír a sgáoileaḋ ón ċuiḃreaċsa a lá na sábbóide?


Aċd do ċúaiḋ Satan a Níudas dar ċoṁainm Iscáiriot, do ḃí no nuiḃir an dá ḟear ḋéag.


Agus a duḃairt an Tiġearna, A Ṡímóin, a Síomóin, féuċ, díarr Sátan siḃsi, le ḃar gcáṫaḋ mar ċruiṫneaċd:


Agus an dream úd ċois na sliġeaḋ a siad éisdeas; na ḋiáiġ sin tig an díaḃal, agus tógḃuiḋ sé an ḃriáṫar as a gcróiḋe, deagla go gcreidfidís agus go slánéoċṫáoi iád.


A nois atá breiṫeaṁnus an tsáoġailsi a laṫair: a nois teilgfiḋear amaċ úaċdarán an tsaoġailsi.


O so amaċ ní laiḃéora mé mórán riḃ: oir atá úaċdarán an tsáoġuilsi ag teaċd, agus ní ḃfuil ní ar biṫ aige ionnamsa.


A dtáoḃ breiṫeaṁnuis, ar son go ḃfuil úaċdarán an tsáoġailsi ar na ḋamnuġaḋ.


As é an díaḃal as aṫair ḋáoiḃ, agus as íad míana ḃur naṫair as toil liḃsi ḋéunaṁ. Do ḃi seision na ḟear dúnṁarḃṫa ó ṫus, agus níor ċoṁnuiḋ se sa ḃfírinne, óir ní ḃfuil fírinne ann. A núair do ní sé brég, úaḋ féin laḃrus sé: óir as bréaguire é, agus as é as aṫair don bréig.


Ċum a súl dosglaḋ, agus ċum a ḃfillte ó ḋorċadus ċum an tsolais, agus ó ċúṁaċdaiḃ Ṡatáin ċum Dé, ċum maiṫfeaċais na bpeacaḋ dfáġáil dóiḃ, agus oiḋreaċda a measg na muinntire atá ar na náoṁaḋ tré ċreideaṁ ionnamsa.


Ann sin a duḃairt Peadar, A Ananías, créd fár líon Sátan do ċróiḋe do ḋéunaṁ bréige leis an Spiorad Náoṁ, agus do ċungḃáil coda éigin do lúaċ an ḟearuinn go foluiḋṫeaċ?


Oír an luċd is cosṁuil ríu so, ní don Tiġearna Iósa Críosd do níd síad seirḃís, aċd dá mbolg féin; agus meallaid síad ré briaṫraiḃ millsi agus ré cluain croiḋṫe na ndáoine neaṁurċóideaċ.


Agus bruiṫfiḋ Día na síoṫċána Sátan fáoi ḃur gcosaiḃ go haiṫġoird. Grása ar Dtiġearna Iósa Críosd maille riḃ. Amén.


Agus ní híongnaḋ sin; óir cuiriḋ Satán é féin a ḃfoirm aingil na soillse.


Giḋeaḋ atá eagla oram, mar do ṁeall naiṫir neiṁe Eúḃá ré na ṁeaḃaill, go dtruáillfiḋe ḃur ninntinnse mar an gcéudna ón tsimpliḋeaċd noċ atá a Gcríosd.


Agus deagla áirde inntinne dom ḃreiṫ tar ṁóḋ tré iomad sgéiṁe na dtaisbéuntaḋ, fuáir mé sgolb ann mfeóil, áingeal Ṡátáin ċum gaḃála do ḋornuiḃ oram, deagla áirde inntinne dom ḃreiṫ tar ṁóḋ.


Deagla Ṡátan do ḃreiṫ buáiḋe oruinn ré na ġliocas: oír ní ḃfuil ainḃfios a ṡliġṫeaḋsan oruinn.


Agar ḋáll día an tsáoġailse a ninntinn noċ atá ar ḋíṫ creidiṁ, ionnus naċ bíaḋ soillse ṡoisgéil ġlórṁair Ċríosd, noċ is íoṁáiġ Dé, ag dealruġaḋ ḋóiḃ.


Ionnus naċ beimís ó so amaċ ar leanbuiḃ, dár mbogaḋ agus dár nglúasaċd, fa gcuáirt ré gaċ uile ṡuinnéun teaguísg, ré cleasraḋ dáoineaḋ, agus ris an ngliocas ceilge, an a mbíd ag luiġeaċan ċum mealltóireaċd;


Ná meallaḋ éunduine síḃ ar ġléus ar biṫ: óir ni ṫuicfa an lá sin muna dtiucfaiḋ tréigean ar tús, agus go ḃfoillseoċar an duine peacṫaċ, mac an damnuiġe;


Agus ní hé Aḋaṁ do meallaḋ, aċd ar mbeiṫ don ṁnáoi ar na meallaḋ a sí bá ciontaċ ré briseaḋ na háiṫne.


Aċd na droċḋáoine agus na mealltóiriġe raċuid air a naġuiḋ sa nolc, ag meallaḋ, agur ar na meallaḋ ḋóiḃ.


Uime sin ó atá fuil agus feóil ar na roinn ris an gcloinn, do ġaḃ seision mar an gcéudna a ċuid díoḃ sin ċuige; ċum an tí agá ḃfuil cúṁaċd an ḃáis, éaḋon an díaḃal, dionnarbaḋ ḋó tré ḃás;


Bíġiḋ measarrġa, déunuiḋ faire; óir atá ḃur naṁuid an díaḃal, mar leoṁan ḃéicfeaċ, ag gaḃáil fá gcuáirt dá ḟéuċain cía ṡluiġfeaḋ sé:


Atá a ḟios aguinn gur ab ó Ḋía atámuid, agus go ḃfuil an sáoġal uile na luiḋe sa nolc.


Giḋeaḋ Míċael an tarċaingeal, an tan do ċaṫuiġ sé a naḋuiġ an díaḃail agus do rinne sé diosbóireaċd a dtimċioll ċuirp Ṁáoise, níor laṁ sé breaṫ ṁasluiġeaċ do ḃreiṫ air, aċd a duḃairt sé, Go nimḋearga an Tíġearna ṫú.


Uime sin a ḟlaiṫeaṁnasa, bíoḋ gairdeaċas oruiḃ, agus oruiḃse a luċd áitreaḃas ionnta. As mairg do aitréiḃuiġ an talaṁ agus do nfairrge! Óir táinic an díaḃal a nsúas ċúguiḃ, lán do ċúṫaċ feirge, ar mbeiṫ a ḟeasa aige gur ab aiṫġearr a aimsir.


Agus do taiḋḃreaḋ coṁarṫa iongantaċ eile ar neaṁ: agus féuċ dragún mór rúaḋ, air a raḃadar seaċd gcinn, agus deiċ naḋarca, agus seaċd gcorónaċa ar a ċeannuiḃ.


Agus do ḃí cáṫ ar neaṁ: do ċáṫuiġ Miċéul agus a aingil ris an dragún; agus do ċáṫuiġ an dragún agus a aingil riusún,


Giḋeaḋ ní rugadar buáiḋ; agus ní fríṫ a náit ó ṡin amaċ ar neaṁ.


Agus do ṁeall sé an luċd áitreaḃas an talaṁ do ḃríġ na miorḃuileaḋ tugaḋ ḋó ré a ndéunaṁ láṫair a nainṁiḋe; ag ráḋ ris an luċd áitreaḃas an talaṁ, Ioṁáiġ a ḋéunaṁ don náinṁiḋe, air a raiḃ an buille cloiḋiṁ, agus do ḃí béo.


Oir is spiorada deaṁan íad, ḃíos ag déunaṁ cóṁarṫaḋ, agus ṫéid amaċ go ríoġuiḃ na talṁan agus an doṁuin uile, ċum a gcóṁċruinniġe a gceann ċaṫa láe ṁóir Ḋé Uileċúṁaċduiġ.


Agus do éiġ sé go láidir go ġúṫ árd, ag raḋ, Do ṫuit, do ṫuit an Ḃabilóin ṁór, agus do rinneaḋ áit coṁnuiġe deaṁan di, agus ionaḋ congṁála gaċ spioruide neaṁġlóine, agus áit cúṁduiġ gaċ éinḟúaṫṁair neaṁġloin.


Agus ní ṡoillséoċuiġ solas coinnle ní sa ṁó ionnad; agus ní cluinfiġṫear gúṫ fir ná mná nuáḋṗósda ní sa ṁó ionnad: óir bá híad do ċeannuiġṫe daóine móra na talṁan; agus is réd ṗiséoguiḃ do meallaḋ na huile ċineaḋaċa.


Agus do gaḃaḋ an tainṁiḋe, agus na fáiḋ fallsa maille ris noċ do rinne míorḃuileaḋ na ḟíaḋnuise, léur ṁeall sé an dream do ġaḃ coṁarṫa a nainṁiḋe ċuca, agus tug onóir ḋá ioṁáiġ. Agus do teilgeaḋ íad ar áon beó a loċ teineaḋ ar dearglasaḋ lé ruiḃ.


As aiṫniḋ ḋaṁ hoibreaċa, agus hionad coṁnuiġe, a náit a ḃfuil ardċaṫáoir Ṡátain: agus coiṁéudann tú mainmse, agus níor ṡéun tú mo ċreideaṁ, sna laeṫiḃ fós ionar marḃaḋ Antipas mfíaḋnuise ḟíre, eadruiḃse, sa nionad na ḃfuil Sátan na ċoṁnuiġe.


Agus a deirim riḃse, agús rís an gcuid eile do luċd Ṫiatíra, an ṁéid naċ ccongṁann an teagusgsa, agus dá naċ feas doiṁne Ṡátain, mar a deirid síad; ní cuirfead oruiḃ úalaċ eile.


As aiṫniḋ ḋaṁ hoibreaċa, agus do ḃuáiḋirt, agus do ḃoċdaine, (giḋeaḋ atá tú sáiḋḃir) agus an ṁalsa do ḃeir an dream noċ a dei gur Iúduiġeaḋ íad féin, agus ní heaḋ aċd sinagóig Ṡátain.


Agus do teilgeaḋ an díaḃal do ṁeall íad a loċ teineaḋ agus ruiḃe, mar a ḃfuil an beaṫaċ agus an fáiḋ fallsa, agus béid síad dá bpianaḋ do ló agus doiḋċe go sáoġal na sáoġal.


Agus raċa sé amaċ do ṁeallaḋ na gcineaḋaċ noċ atá a gceiṫre ċorruiḃ na talṁan, Gog agus Magog, ċum a gcnúsuiġ a gceann a ċéile ċum caṫa; agá ḃfuil a nuiḃir aṁuil ġaineaṁ na fairrge.


Féuċ, do ḃéura mé air an druing do ṡínagóig Ṡátain, noċ a deir gur Iúdaiġeaḋ íad féin, agus naċ eaḋ, aċd do níd bréug; féuċ, do ḃéura mé orṫa teaċd agus sléuċduin do ḋéunaṁ agad ċosuiḃse, agus biaiḋ a ḟios aca go dtug mise gráḋ ḋuit.


Agus do ṡéid an cúigeaḋ aingeal a sdoc, agus do ċonnairc mé réult ag tuitim ó neaṁ ċum na talṁan: agus tugaḋ ḋó eoċair an ṗuill duḃaigéin.


Agus an ċuid do na daóiniḃ do fágḃaḋ gan ṁarḃaḋ ris na pláiġiḃse ni ḋearnadar aiṫriġe ar son oibreaċa a láṁ, ionnus naċ déunaidís seirḃís do ḋeaṁnuiḃ, agus dioḋaluiḃ óir, agus áirgid, agus ṗráis, agus ċloiċe, agus ċroinn, ris naċ éidir aṁarc, ná éisdeaċd, ná siuḃal:


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ