32 Anois ar a naḋḃarsin éistiġ riom, a ċlann: óir is beannuiġ an drong ċoiṁéadas mo ṡliġṫe.
Oír do ċoiṁéid mé sliġṫeaċa an TIĠEARNA, agus níor ḋealuiġ mé go coirṫeaċ re mo Ḋía.
A deir an taiḋmilleaḋ agus an bás, Do ċúalamar a túarusgḃáil sin lé ar gclúasuiḃ.
Is beannuiġe gaċ áon air a ḃfuil eagla an TIĠEARNA; noċ ṡioḃlas iona ṡliġṫiḃ.
Do ḃríġ gur ċoiṁéud mé sliġṫe an TIĠEARNA, agus nar ḟill mé go cionntaċ ó mo Ḋía.
A náit naċ bí fis, sgriostar an pobal: aċt is beannuiġe, an té ċoiṁéadas an dliġeaḋ.
Is beanuiġe an té do ġeiḃ eagna, agus an duine do ġeiḃ tuigsi.
Is crann beaṫa í don druing ġlacus greim ḋí: agus is beanuiġe gaċ aon dá ḃfostoiġionn í.
Eístiġ riomsa uime sin anois, a ċlann, agus ná dealuiḋe ré bríaṫraiḃ mo ḃéil.
Eistiġe riom a nois uimesin, a ċlann, agus taḃruiḋ aire do ḃríaṫraiḃ mo ḃéil.
Agus a duḃairt seision, Aċd as beannaiġe an dream eisdeas briáṫar Dé, agus ċoiṁéudus é.