22 Téid sé na diáiġ air ball, mar ṫéid an daṁ ċum a ṁarḃṫa, nó an tamadán ċum smaċtuiġṫe na cipe;
Cuiriḋ tú mo ċosa mar an ccéadna annsa ċeap, agus féaċuiḋ tú go cáol ann mo ċasánuiḃ uile; cuiriḋ tú cló ar ṡáluiḃ mo ċos.
Aċt giḋ bé do ní aḋaltrannas ré mnaói ata miṫuigsionaċ: an té do ní sin scriosuiḋ sé a anam féin.
Lé móran do ċaint ḃlasda ṫug sí air áontuġaḋ, ré spleaḋaċas a puisíne do ċoiṁéigniġ sí é.
Nó gur buáileaḋ gaṫ tre na aéiḃ; mar ḋeiṫfriġios éun ċum na ṗaintéir, agus gan a ḟios aige gur ċum a ḃáis a ḃiṫear.
Annsin do ḃuáil Passur an fáiġ Ieremiah, agus do ċuir sé annsna ccip é do ḃí a náirdġeata Ḃeniamin, noċ do ḃí láiṁ ré tiġ an TIĠEARNA.
Agus ar mbeiṫ do ṡagurt Iupiter, as coṁair a gcaiṫreaċ súd, ar dtaḃairt ṫarḃ agus atán ris ċim na ngeataḋ, bá mian leis íoḋbairt do ḋéunaṁ má ráon ris an bpóbal.
Agus ar ḃfaġáil na háiṫne sin dósan, do ṫeilg sé íad ann sá ṗríosún dob ḟaide a steaċ, agus do ḋaingníġ sé a gcosa a gceap.