16 Do scíaṁuiġ mé mo leabuiḋ re falċaiḃ do gréis, lé hoibreaċuiḃ greanta, lé línéadaċ mín ó Négipt.
¶ Agus do ṫigeaḋ ċum Soluiṁ eiċ as an Négipt, agus snáṫ lín: do ġlacaidís ceannuiġṫe an riġ an snáṫ lín ar ṡuim áiriġ.
Do ní sí ḋi féin foluiġe do ġreis; is síoda agus purpair a héadaċ.
Uimesin ṫáinic mé amaċ do ṫeagṁáil riotsa, go diṫċiollaċ diarruiḋ haiġṫe, agus fuáir mé ṫú.
Féuċ, atá tú breáġa, a ġráḋ, agus, taitneaṁaċ: atá fós ar leabuiḋ glas.
Tuilleaṁ oile, claoċloḋṫar, an drong oibriġios a líon ṁín, agus an drong ḟiġios obair líonruiḋ.
Do buḋ línéaḋaċ mín maille ré hobair ḃróidnéireaċda ó Négipt do leaṫnuiġ tú amaċ do ḃeiṫ na ṡeól agad; an ní dfoluiġ tú ba gorm agus dearg é ó oiléanuiḃ Elisah.
Féuċ, teilgfé mé í a leabuiḋ, agus an dream do ní drúis ría a mbuáiḋirt ro ṁóir, muna ḋearnuid síad aiṫriġe a dtáoḃ a ngníoṁarṫaḋ.