4 Ná taḃair coḋlaḋ dot ṡúiliḃ, nó táiṁnéul dforrḋuḃuiḃ do ṡúl.
Ni ṫugam codlaḋ dom ṡúiliḃ, táiṁnéull do ṁogluiḃ mo ṡúl,
Féuċ, do raċuinn a ḃfad ar seaċrán, do ḋéanuinn coṁnuiġe ann sa ḃfásaċ. Selah.
Déan so anois, a ṁic, agus sáor ṫú féin, a nuáir ṫiocfas tú a láiṁ do ċarad; éiriġ, úṁluiġ ṫú féin, agus marsin buáiḋeoċa tú ar do ċaruid.
Giḋ bé ní ġeaḃas do láṁ ré a ḋéanaṁ, déan é red ḋiṫċioll; óir ni ḃfuil obair, nó tionnsgnaṁ, nó éolus, nó eagna, ann sa nuáiġ, mar a raċa tú.
Oír do ṫuirlinġeaḋ aingeal a naimsir áiriġe ar an loċ, agus do ḃuáiḋreaḋ sé an tuisge: ar a naḋḃarsin giḋ bé cédneaċ do ṫéiġeaḋ síos ann tar eis ḃuáiḋearṫa an uisge do níṫi slán é ó gaċ tinneas dá mbíoḋ air.