2 Atá tú ceangailte le briaṫraiḃ do ḃéil, atá tú gaḃṫa lé bríaṫraiḃ do ḃéil.
Gaḃṫar an droċḋuine a míolaḃairt a ḃéil: aċt tiucfaiḋ an fíréun amaċ as buáiḋreaḋ.
Isé a ḃéul aiḋṁilliḋ a namadain, agus a ṗuisine paintéur a anma fein.
A ṁic, má ḃíonn tú a nurruġas ar do ċaraid, má ḃuáil tú do láṁ lé coiṁiġṫeaċ,
Déan so anois, a ṁic, agus sáor ṫú féin, a nuáir ṫiocfas tú a láiṁ do ċarad; éiriġ, úṁluiġ ṫú féin, agus marsin buáiḋeoċa tú ar do ċaruid.
¶ Ióṁáiġe gráḃalta a ndée loiscfiḋ tú lé teniḋ: ní ṡainteoċuiḋ tú an tairgiod ná án tór atá orra, agus ní ġlacfa tú ċugad é, deagla go ngéaḃṫaoi a ngaiste leis ṫú: oír is aḋḟúaṫṁaireaċd don TIĠEARNA do Ḋía é.