6 Deagla go smúainteoċṫá casán na beaṫa, atáid a sliġṫe sóġluáiste, iondus naċ éidir leaċd a naiṫne.
Do ṁeas mé mo ṡliġṫe, agus do iompóiġ mé mo ċosa ċum ṫfíaġnuiseaḋa.
Taisbeanfa tú ḋaṁ casáin na beaṫa: ad laṫairsi atá líonṁaireaċd lúaṫġáire; air do láiṁ ḋeis atá sáiṁe go síoṫḃúan.
Aṁail ċéimniġios fíréantaċt ċum beaṫa: mairsin an té leanas an tolc leanuiġ sé ċum a ḃáis féin.
Ni ḟílleann áonduine dá ttéid go nuige í a rís, ní mó ġlacaid síad greim do ċasánaḃ na beaṫa.
Marsin atáid sliġe na mná haḋaltrannuiġe; iṫiḋ sí, agus glanuiḋ a béul, agus a deir sí, Ní ḋéarna misi cionnta ar biṫ.
Meas sliġe do ċos, agus bídis doṡliġṫe uile daingion.
Oír atáid sliġṫeaċa an duine a ḃfiaġnuisi súl an TIĠEARNA, agus measaiḋ sé a imṫeaċta uile.
Bí an ḃean leaṁ garrḃuáiceaċ: atá sí simpliġe, agus gan fios éinneiṫe aice.
Agá ḃfuilid súile lán daḋaltrannas, agus naċ ḃfeudann sgur do ṗeacaḋ; ag meallaḋ na nanmann neiṁṡeasṁaċ: agá ḃfuilid cróiḋṫe do ḃeir íad féin do ġnáṫ do ṡaint; clann na mallaċd: