¶ Mar sin ṫangadar cailíniġ Ester agus a seomradóiriġ agus dinnisidior sin di. Ann sin do ḃí an ḃainríoġain lán do ḋoilġios; agus do ċuir sí éadaċ dfolaċ Ṁordecai, agus do ḃuáin a néaduiġ róin de: aċt níor ġlac seision é.
Má fuáir mé grás a raḋarc an ríġ, agus mas toil leis an ríġ míarratus do ḋeónuiġaḋ, agus maṫċuinge do ċoiṁlíonaḋ, tigeaḋ an ríġ agus Háman ċum na fleiḋe ġleusfus mé ḋóiḃ, agus do ḋéana mé a máraċ mar a duḃairt an ríġ.
¶ O mo ċolum, atá a scoiltiḃ na cairge, a náitiḃ secréideaċa na staiġreaḋa, faicim do ġnúis, cluinim do ġuṫ; óir is binn do ġuṫ, agus is breáġa do ġnúis.
Do ḃí dliġeaḋ na fírinne iona ḃéul, agus níor fríṫ éicceart iona ṗuisíniḃ: do ṡiuḃuil sé liomsa a síoṫċain agus a cceart, agus dfill mórán leis ó eaicceart.
Agus do ṫionnsgain sé laḃuirt go dána ann sa tsinagóig: agus an tráṫ do ċúaluiḋ Acuila agus Priscilla é, rugadar léo ċuca féin é, agus dfoillsiġeadar sliġe Dé ḋó ní as diongṁála.
Bioḋ na mná, mar an gcéudna, úṁarl dá ḃfearuiḃ fein; ionnas, go ḃféudfuiḋe an dream naċ dtaḃair úṁlaċd don ḃréiṫir, do ṫarruing a ḃféugṁuis na bréiṫre tré ċoinḃearsáid na mban;
Aċt a duḃairt a ḃean ris, Dá maḋ í toil an TIĠEARNA ar marḃaḋ, ni ġéaḃaḋ sé ofrail loisge no ofráil ḃíḋ as ar láṁaíḃ, agus ní mó do ṫaisbéunfaḋ sé na neiṫesi ḋúinn, no dinneosaḋ ḋúinn fá namsa a leiṫeid so do neiṫiḃ.