Atá áon aṁain ann, agus ní ḃfuil a leiṫéid eile; ni ḃfuil fós leanaḃ nó dearḃraṫair aige: giḋeaḋ ní ḃí críoċ air a ṡaoṫar eile; agus ní ṡástar a ṡúil ré saiḋḃrios; ní mo a deir sé, Cía ḋá ḃfuilim ag sáoṫruġaḋ, agus dá seaċnuim manam ar ṁaiṫ? Is díoṁaóineas so fós, agus, is droċṡáoṫar é.
Uime sin dfáirsingiḋ ifrionn i féin, agus dfoscuil a béul go roṁór: agus raċaiḋ a nglóirsion, agus a niomadaṁlaċd, agus a nainṁeas, agus an té lúaṫġáirios, síos ann.
¶ Fós mar an ccéadna, do ḃríġ go cciontuiġionn sé le fíon, is duine úaiḃreaċ é, ní mó ḟanas sé annsa ḃaile, noċ ḟoirleaṫnuiġios a ṁían mar itrionn, agus go ḃfuil mar an mbás, agus naċ ḟéidir a ṡásaḋ, aċt go cruinniġionn sé ċuige gaċ uile ċineaḋ, agus go ccárnann sé a nuile ṗobal ċuige:
Do ḃi súil agaiḃ ré mórán, agus féuċ, ṫáinic sin ċum beagáin; agus an tan ṫugaḃair don ḃaile é, do ṡéid misi air. Cred uime? a deir TIĠEARNA na slóġ. Do ḃríġ mo ṫiġe atá na ḟásaċ, agus rioṫuiġ gaċ duine aguiḃsi ḋá ṫiġ féin.