11 A ṁic, bí críonna, agus déan mo ċroiḋe lúaṫġáireaċ, ċor go ḃfreagora mé an té ṁaslúiġios mé.
Agus fregéora mé focal dḟior mo ċoiriġṫe: óir atá mo ḋóiġ ann do ḃréiṫir.
Bíṫí glic anois uimesin, ó a riġṫe: glacuiḋ teagasg, a ḃreiṫeaṁuin na talṁan.
Seanraiḋte Ṡoluiṁ. Do ní mac críonna aṫair sólásaċ: aċt sé an mac leaṁ duḃaċus a ṁáṫair.
Do ni mac críonna aṫair lúaṫġáireaċ: aċt tarcuisniġiḋ an duine leaṁ a ṁaṫair.
Is críonna an scraiste iona ḃaraṁuil féin ná moírṡeisior do ḟéadfaḋ réusún do ṫaḃairt úaṫa.
Do ċí an duine críonna an tolc ċuige, agus folċuiḋ sé é féin; aċt tíaġaiḋ na daóine simpliḋe air a naġaiḋ, agus píantar íad.
Giḋ bé ġráḋuiġios a neagna lúaṫġáiriġ sé a aṫair: aċt an té ċongṁas cuideaċta do ṁéirdreaċaiḃ anċaiṫiġ sé a ṁaóin.
Oír is mór an gáirdeaċas agus an solás atá aguinn an do ġráḋsa, do ḃríġ go ḃfúaradar inniġe na náoṁ furtaċd ṫríodsa, a ḋearḃráṫair.
Do ḃí gáirdeaċas mór oram do ḃríġ go ḃfuáir me cuid dod ċloinnse ag siúḃal do réir na fírinne, aṁuil fúaramar áiṫne ó Naṫair.