A duḃairt Háman fós, Níor léig Ester an ḃainríoġan éanduine a steaċ leis an ríġ ċum na fleiḋe dullṁuiġ sí aċt mé féin; agus atá cuireaḋ agam a máraċ uáiṫe mar an ccéadna leis an ríġ.
Tigiḋ uáiḃ, a deirid síad, do ḃéara misi fíon líom, agus líonfam sinn féin lé díġ láidir; agus biáiḋ a máraċ mar an ló a niuġ, agus ní sa ro ḟairsinge.
(Oír a deir sé, Do éisd mé riot a nám iomċuḃaiḋ, agus a ló an tslánaiġṫe tug mé caḃair ḋuit: féuċ, a nois an tam iomċuḃaiḋ; féuċ, a nois lá an tslánaiġṫe.)
Os a ċionn sin do ḃéara an TIĠEARNA Israel maille leaċdsa a láṁuiḃ na Ḃṗilistineaċ: agus beiḋ tusa agus do ċlann mac amḟoċairse a maraċ: agus fós toirḃeriġ an TIĠEARNA sloġ Israel a laṁ na Ḃṗilistineaċ.