5 Freagair amadán do réir a amadánaċda, deagla go mbíaṫ sé críonna iona ḃaraṁuil féin.
An ḃfaicionn tú duine críonna iona ḃaraṁuil féin? is mó an dóiġ is cóir do ḃeiṫ an amadán ná as.
Ná freagair amadán do réir a amadánaċda, deagla go mbíaṫeása féin cosmuil ris.
An té ċuirios teaċtaireaċt le láiṁ amadáin gearruiḋ sé amaċ na cosa, agus iḃiḋ sé doċar.
Bíḋ an duine saiḋḃir críonna iona ṫuigsin féin; aċt scrúduiġ an boċt agá mbí tuigsi amaċ é.
Na bí glic ann do ṡúiliḃ féin: bíoḋ eagla an TIĠEARNA ort, agus seaċain an tolc.
A ṁairg don luċt ḃíos glic iona súiliḃ féin, agus críonna iona raḋarc féin!
Agus an tan do leanadar ag cur na ceasda sin air, déíriġ sé suás, agus a duḃairt sé riú, Giḋ bé aguiḃsi atá gab ṗeacaḋ, caiṫeaḋ sé an ċéadċloċ ría.
Oír ní háill leam, a ḃráiṫreaċa, ainḃfios na seicréidesi do ḃeiṫ oruiḃ, (do ċum naċ bíaḋ siḃ glic ann ḃur mbaraṁluiḃ féin;) go dtárrla daille air ċuid Díosráel, nó go dtí iomláine na Gcineaḋaċ a steaċ.
Go maḋ háontoil ḋíḃ ré ċéile. Ná bígiḋ áirdinntinneaċ, aċd cumaiḋ siḃ féin ris a ndreim is ísle. Nó biġiḋ glic ann ḃur mbaraṁluiḃ féin.
As fíor an ḟáiḋnuisese. Uime sin spreag íad go géur, ċum a mbeiṫ diongṁálta sa gcreideaṁ;